Si Anne Si Neneng at Si Des 8

by: Benji Santos

Chapter 8

Kinabukasan, maaga akong nagising pero wala na sa tabi ko si Des at nakakumot ako, siguro ay kinumutan nya ko para nga naman hindi nakabilad ang aking kahubaran, isa pa ay malamig na ang simoy ng hangin. Inaantok pa ko pero alam kong mahihirapan na akong matulog. Nagpainin lang ako ng konti at pagkatapos ay nagbihis saka ko inayos ang kama.

Paglabas ko ng cottage ay nakita ko si Des, humahangang pinagmamasdan ang mga nagliliparang paro-paro na nag-uunahang dumapo sa mga namumukadkad na bulaklak ng mga halamang nakahilera sa makikitid na landas na nagdudugtong sa mga cottages. Hindi ko sya inabala, umupo na lamang ako sa baitang ng hagdanan ng aming cottage at saka ko sya pinanood. Napansin ko ang kaibang lakad ni Des, hindi deretso, hindi normal…animo nahihirapan, lakad hapon…sakang…parang iniiwasang magkiskis ang kanyang mga hita. Na-cusrious ako sa nakita kaya nilapitan ko…”Sweetie pie bat ganyan ang lakad mo, may masakit ba sayo?” usisa ko. “Nagtanong ka pa, eh ikaw ang gumawa nito” sagot ng pabulong na may kasamang pinong kurot. Nakuha ko agad ang ibig nyang ipahiwatig. “Ano ba nararamdaman mo.” “Mahapdi, lalo na nung umihi ako kanina…parang sugat na binuhusan ng suka. Tapos pag naglakad ako masakit pag nagkikiskisan kaya hirap akong maglakad. Paano kung may makapansin sa akin mamaya, ano sasabihin ko” pag-aalalang tanong. “Wag kang mag-alala gagawa tayo ng paraan mamaya pag may nakapansin, pero pilitin mo pa rin na lumakad ng normal ha…just leave it to me my sweetie pie” pampalakas ng loob na sabi ko. “Sayang hindi ko tuloy ma-eenjoy ang maghapon ko dito, pahamak ka talaga” maktol nya. “Di bale…enjoy ka naman kagabi eh…hehehe…” biro ko. “Anong enjoy, eh ang sakit nga noh…sinugatan mo pa ko, meron bang ganitong enjoy ha? Ikaw…ikaw ang nag-enjoy” “Hahaha…hayaan mo pag nagtagal ma-eenjoy ka rin..wala ng sakit…puro sarap ang mararamdaman mo” panunuya ko. “Puro ka kalokohan, makapuntos ka lang lahat gagawin mo. For your information, ayoko na noh, hindi ka na makakaulit…hmmpp.” “Ay ang suplada ng ale, tara na nga sa loob at baka makita pa nina Joseph ang pagiging sakang mo” sinabayan ko ng tawa. Kurot na katakot-takot ang inabot ko mula kay Des, masaya naman ako dahil alam kong paraan nya yun ng paglalambing.

Mag-aalas otso ng umaga, magulo na naman ang mga bata, takbuhan sa pool at sa munting playground sa gilid. Nagtampisaw na rin ang karamihan sa mga matatandang kasama namin, lalo na dun sa pool na may hot spring water. Ang iba naman ay aliw na aliw sa pamamasyal. Gaya ng inaasahan ko, di na makapamasyal pa si Des dahil sa kanyang sariwang sugat. Sinamahan ko na lamang siya sa palibot ng aming cottage. Humagilap ako ng isang bangkito na nakalaan sa mahabang mesa kung saan kami nag-sasalo-salo at inilagay ko sa gilid ng aming cottage sa tapat ng bintana. Naupo kami at nagkwentuhan ng mga personal na bagay, kasama na rin ang mga work-related matters. Maya-maya ay narinig ko na nag-riring ang aking cellphone na iniwan ko sa kwarto, linsyak baka si Anne, kinabahan ako…baka magkabukingan…patay si Carms baby. Nakalimutan ko nga palang i-off kagabi. “Huy cellphone mo yun ah…” sabay dunggol sa akin ni Des. “Oo nga noh…teka sandali ha aakyatin ko lang,” Tumango lang si Des. Pagdating ko ng room, nawala ang ring. Dinampot ko upang silipin ang Call Register nang mag-ring ulit. Namputsa…si Anne nga.

Sinilip ko muna si Des sa ibaba at ng masiguro kong naroon pa ay pumunta ako sa may sala at saka ko sinagot ang tawag..“Hello” bulong ko na kunwa ay bagong gising. “Hello Carms..musta ka na dyan…ano lagay ng conference nyo.” “Hi Anne, ok naman everything is fine, medyo malamig dito ngayon” yun ang naapuhap kong tugon. “Tatawag sana ko kahapon kaya lang inisip ko na baka on-going ang meeting nyo eh makaistorbo pa ako. Binalak ko na magtext na lang sana sayo later on, kaya lang nakatulog ako at umaga nako nagising, napuyat ako sa pagrereview….sorry Carm ha” paliwanag nya. Ayos…sa loob-loob ko. “Ok lang yun, I understand your situation as a student. Saka isa pa bawal din naman ang phone call sa conference room eh, except of course on emergency cases, pinagsabihan kami na i-turnoff ang mobile namin when we enter the hall. Kaya sayang lang din kung tatawag ka kasi di ko naman masasagot kahit naka-on ang cellphone ko….but text message will do.” “Ganun ba, buti na lang pala at tama ang hinuha ko. I’m missing you so much Carms…kelan mo ko pupuntahan sa bahay.” “One of these days puntahan kita sa inyo.” “Sige hihintayin kita ha, saka Carms uwian mo naman kami ni Mommy ng Strawberry, favorite ko kasi yan, tamang-tama nandyan ka na lang din eh.” “Ha, ah eh…os..sige..uuwian ko kayo. Pano Anne maliligo na muna ako at maya-maya lang eh mag-uumpisa na naman ang meeting namin, nakakahiya kung male-late ako.” “Ok…remember ha…take care of yourself there…I’m waiting for you…and I love you.” “Thanks…I love you too” paanas kong pagtatapos ng aming usapan. Putragis…saang sulok kaya ako maghahagilap dito ng strawberry…hayy…di bale maghahanap na lang ako sa SM supermarket pag-uwi…kailangan kong bumili kahit mahal para di ako mahalata…sa isip ko. Pinatay ko ang aking cellphone para masigurong walang bulilyaso, inilagay ko sa aking bag at saka bumalik sa pwesto ni Des.

“Sino yun?” tanong agad nya. “si Mommy, nagpapabili ng buko pie at cassava cake, eh saan kaya ako bibili nun” pagsisinungaling ko. “Marami dyan, hayaan mo magbibilin tayo sa driver na ihinto sa bilihan ng buko pie, ibibili ko rin sina Daddy” masaya nyang sabi. Ayos…lusot na naman si Carms baby hehe.

Maghapon kong inalalayan si Des, hindi ko iniwanan, hindi na rin ako naligo sa pool, sinamahan ko na lang sya maglakad-lakad sa paligid at sa little zoo sa loob ng resort, nagkasya na lamang kami sa panood ng mga sari-saring klase ng ibon na nagliliparan sa malaking hawla doon. Gusto kong ipadama sa kanya na lagi nya kong karamay sa lahat ng oras na alam kong epektibo naman.

Pagdating ng alas-tres ng hapon ay nagsipag-ayos na ng mga gamit ang lahat, 3:30 kasi ay hahayo na ang bus pauwi, yun ang napagkasunduan. Ganun nga ang ginawa ni Des, kinausap ang driver ng bus na ihinto sa bilihan ang espesyal buko pie at cassava cake. Marami ang bumaba at namili rin, ibinili ko si Mommy ng Cassava na alam kong favorite nya at ibinili ko sina manang Mely at Neneng ng buko pie.

Halos alas singko pa lang ay nasa Makati na kami, mabilis ang byahe dahil siguro Sunday kaya maluwag ang kalsada. Pagbaba ng bus ay kanya-kanya na namang paghahanda para sa pag-uwi ng bahay. Matapos ang maigsing paalaman namin nina Joseph at Ritchie ay dumeretso na kami ni Des sa aking auto. “Buti walang nakahalata sa lakad mo kanina” sabi ko kay Des. “Oo nga eh, saka pag alam kong may nakatingin pinipilit kong lumakad ng normal kahit masakit, tinitiis ko. Sana walang makapuna sa bahay mamaya” tugon nya. “Di naman siguro mapapansin yan, saka sa tingin ko naman eh konti na lang ang pinagbago ng lakad mo, medyo bumabalik na sa dati…bukas siguro magaling na yan, pwede na ulit hehehe” biro ko. “Hoy Carmelo ha, ayoko na…ayoko na..period.”

Pagkahatid ko kay Des ay deretso na ko sa bahay, ibinigay ko kina Mommy ang pasalubong ko at masaya nilang pinagsaluhan nina manang. Kita ko ang maganang pagkain ni Neneng ng buko pie, siguro ay madalang makakain noon o dili kaya ay di pa nakakatikim…sarap na sarap sa pagsubo. Lihim kong pinagmasdan ang kanyang inosenteng mukha. Maganda talaga, lalo na siguro pag inayusan, nakakapanggigil ang mga labi. Haayyy…ano ba ito kakagaling ko lang sa sabong eh kung ano-ano na naman ang iniisip ko. Pumasok ako ng kwarto at nagbihis…pabagsak kong inilatag sa kama ang aking katawan..nakatulog ako.

Mula noon ay naging magiliw kami ni Des sa isat-isa at palagi na kaming nagsasabay kumain sa canteen, pananghalian at maging sa meryenda. Gayunpaman ay iniingatan pa rin namin na may makaalam ng aming relasyon, pag may nagtatanong, para kaming mga artista na puro “close friends lang kami” ang laging sagot…denial king and queen kung baga. Alam ko merong naniniwala at meron din naman ang hindi dahil pagkaminsan ay hindi namin maiwasan ang maging very sweet sa isat-isa sa opisina. Para nga daw kaming langgam at asukal sabi ng isa naming kaopisinang babae, bakit daw di pa namin totohanin at magpakasal na kami. Tinatawanan lang naman namin yun. Hindi na muli pang nasundan ang tinawag kong “Battle of Mt. Makiling” namin ni Des. Nagde-date man kami, kain sa labas at nood ng sine lang. Hanggang doon lang, ayaw nyang humantong sa muli naming pag-iisa ng katawan at maulit ang nangyari sa amin, not unless we are married, sabi nya. Para daw syang kinukurot ng kanyang kunsensya, nangako pa naman daw sya sa kanyang Daddy na hindi gagawa ng bagay na sisira sa kanyang pagkababae hanggat di sya naikakasal. Hindi naman ako nagpupumilit at sa halip ay pang-unawa ang ibinigay ko sa kanya…at kahit di ko sabihin sa sarili, iyon ay dahil sa alam kong mahal ko kasi sya. Dinalasan ko na lang ang pagpasok ng maaga sa opisina, kahit papano ay nakaka score ako ng halik, hipo at lamas…pampabwenas sa umaga bago magtrabaho.

Naging regular naman ang pagdalaw ko sa bahay nina Anne, twice a week. Ayaw kong dalasan dahil alam kong nagko-concentrate sya sa kanyang pag-aaral…di ko matatanggap na maging dahilan ako o maging hadlang sa kanyang pagtatapos. Madalang man ang aming paglabas ay sinasamantala naman namin ang bawat sandali kapag nasosolo namin ang isat-isa sa kanilang bahay. Doon ko pinupunan ang aking mga pagkukulang at naging ritwal na sa amin ang mag sex sa tuwing wala ang kanyang Mommy sa bahay. Mas naging mapusok ang aming pagtatalik, naging mapaggalugad ako, daig ko pa ang isang minero sa pagtuklas ng mga bagay na mahirap makita. Naging maingat naman si Anne, nakamarka sa kalendaryo kung kelan kami pedeng magniig nang hindi sya mabubuntis.

Lumipas ang maraming araw, walang naging pagbabago sa relasyon namin ni Des at Anne at ang maganda…hindi nagkakabukingan, dahil na rin siguro sa ganda ng aking ginawang programa at mga schedules para maging maayos ang lahat.

Minsan isang araw ng Linggo, tanghali na ako nagising at gaya nang dati, pagkatapos maghilamos at magtoothbrush ay deretso ako sa kusina para mag-almusal. Inaasahan kong daratnan ko si manang na naghahanda na ng iluluto sa pananghalian, pero wala sya. Binuksan ko ang refrigerator, hmm mukhang wala nang mailuluto si manang kaya inisip ko na nasa palengke at namimili. Si mommy naman ay alam kong nasa kanyang boutique dahil madalas ay hindi yun nagsasara kahit araw ng Linggo, marami nga namang customer pag Linggo. Hinanap ko si Neneng, nagbabakasakali ako na naroroon, wala sya…tiningnan ko sa labas at baka nagwawalis doon….wala rin. Nasaan kaya yun, hindi naman isasama ni manang sa palengke yun dahil alam kong mas gusto pa nya ang nag-iisa sa pamamalengke para walang istorbo, maliban nga lamang pag marami ang bibilhin para may katuwang sa pagbubuhat. Nagkaroon tuloy ako ng interes na malaman kung nasaan si Neneng. Lumabas ako ng pinto sa kusina at inikot ko ang kabahayan sa labas. Nasa likod bahay ako nang makarinig ako ng mahinang ingay na nanggagaling sa maliit na bintana ng CR na ginagamit nina manang at Neneng. Ang bintana ay may kataasan kesa sa pangkaraniwan na pwedeng abutin kung titingkayad. Pero kulang ng isang jalousy sa parteng ibaba ang bintana, hindi pa kasi napapalitan magmula nung binato at mabasag nang hindi sinasadya ng malikot kong pinsan noong nagbakasyon sa amin. Ahah, malamang nandito si Neneng, ano kaya ang ginagawa nya, naglilinis kaya, o dili naman kaya ay pumupupo, naliligo. Mga tanong na dapat kong malaman ang kasagutan….pero papano. Ahhh hindi dapat, wag na lang…sa loob-loob ko. Gusto ko na sanang kalimutan ang sumisiksik na balak sa aking isipan, subalit sadya yatang habang umiiwas ka ay lalong lumalakas ang hatak ng tukso. Nagpalinga-linga ako sa paligid, may nakita akong isang patpat sa gilid ng pader na ginagamit ni manang sa pagsalaksak sa tubo ng drainage sa kanal sa tuwing mababarahan ng matigas na bagay.

Biglang nag flash back sa aking isip ang kalokohan ko noong bata pa ako. Patpat din ang ginamit ko nung minsang bosohan ko si manang, na noon ay dalaga, habang naliligo sa banyo.

Hindi rin ako nakatiis, mabilis akong bumalik sa loob ng bahay, hinagilap ko ang maliit na salamin na madalas gamitin ni Mommy kapag nagme make-up at pagkatapos ay humanap ako ng matibay na pisi na pwede kong ipantali. Kumuha rin ako ng alambre sa sampayan saka ako nagbalik sa likod bahay at kinuha ko ang patpat sa gilid ng pader. Pinagdoble ko ang alambre saka ko itinali ang ikatlong bahagi sa dulo ng patpat. Isinuksok ko patayo sa dulo ng alambre ang hawakan ng maliit na salamin, saka ko tinalian ang mahigpit. Siniguro kong hindi dudulas at hindi babagsak sa pagkakatayo ang salamin. Pagkatapos ay binaluktot ko ang alambre, sapat upang makita ko ang reflection ng salamin mula sa aking kinatatayuan. Nang magawa ko ang gusto kong mangyari ay bumalik ako sa maliit na bintana ng banyo kung saan naroon si Neneng. Kumakabog ang aking dibdib, parang ayaw kong gawin subalit parang may nagbubulong sa akin na dapat kong makita ang nasa loob ng banyong iyon.

Luminga-linga muna ako sa paligid ng bahay, siniguro kong walang ibang tao doon maliban sa akin, buti na lamang at mataas ang aming pader. Nang matiyak kong ako lang ang tao ay sumandal ako sa dingding at dahan-dahan kong itinaas ang patpat at maingat kong itinapat ang maliit na salamin sa bintana. Nakita ko agad ang parte ng loob ng banyo, pero mataas na bahagi ang aking nakikita, kailangang i-adjust ko pa ng konti ang pagkakabaluktot ng alambre. Konting adjustment lang ang aking ginawa, tapos ay itinaas ko ulit ang patpat at presto. Kita ko si Neneng, malinaw na malinaw ang reflection sa salamin, nagulat at namangha ako sa aking nakita.

Si Neneng nga, naka panty lang at walang bra pero hindi naman naliligo. Nakatayo sa may ilalim ng dutsa at nakasandal sa pader ng banyo. Kahit nakatagilid ang pwesto ay aninaw na aninaw ko ang kanyang balingkinitang katawan. Maliit ang kurba ng beywang at nanunulis ang mga suso. Napansin ko rin ang kanyang nagbagong kutis, maputi pala si Neneng, lumitaw ang mestisahing kulay at ganda. Siguro ay bilad lang sa araw sa probinsya kaya naging morena at ngayon ay bumabalik na sa dati dahil sa madalang nang masikatan ng init ng araw. Kay gandang bata.

Pero ano itong aking nakikita, nakapikit sya na mukhang nag-iimagine at panay ang hagod ng dila sa labi. Nakahawak ang isang kamay sa tiyan at ang isa naman ay nakadukot sa loob ng panty at gumagalaw-galaw. Kahit di ko usisain ay alam na alam ko kung ano ang kanyang ginagawa. Putragis…nagpe-pedrong palad si Neneng, dinadalirot ang sarili. Biglang nag-init ang aking pakiramdam, parang sinilaban ang buo kong pagkatao, nangatog ang aking mga tuhod at inalihan ako ng matinding libog sa aking nakita. Nabuhay ang aking alaga at nagsimulang mamaga. Kahit nanginginig ang aking kamay ay pilit kong ipinirmi, idinikit ko ang aking braso sa kili-kili upang di gumalaw ang salamin na nagbibigay sa akin ng aliw ng mga sandaling yun. Halos mangawit ang aking leeg sa pagtingala, wala akong kakurap-kurap sa panonood at pagkabisa sa bawat parte ng kanyang nakahuhumaling na katawan at kagandahan. Ayaw kong makaligtas sa aking mga mata ang kahit isang iglap ng kanyang mga ginagawa. Inisip ko na rin na kamay ko ang nakapasok sa kanyang panty at sinasalat nang marahan ang biyak ng kanyang bubot na kaselanan. Maya-maya pa ay gumalaw ang kamay na nasa tiyan, umusad papunta sa kanyang dibdib…hanep… nilamas nya ang kanyang suso, pinisil-pisil ang maliliit na utong habang sumasabay ang walang tigil na pagkislot ng isang kamay sa loob ng panty, dinig ko ang mahinang ungol ni Neneng. Lalo akong ginanahan, galit na galit na ang aking ibon, gusto kumawala sa hawla at liparin ang pekpek ni Neneng. Isang bagay ang aking kinaiinipan habang nanonood at halos muntik ko nang maibulalas ….ang panty…hubarin mo na ang panty mooo… hubarin mo naaaa.

Parang dininig naman ang aking kahilingan dahil ilang sandali pa nga ay hinawakan na ni Neneng ng dalawang kamay ang garter ng kanyang panty at dahan-dahang bumaluktot ang katawan habang tangay ng kamay ang panty na bumibilot pababa. Ngatal ang baba ko sa nakikita, wala akong kakurap-kurap, doon nakasentro ang aking mga mata sa lugar ng pukengkeng ni Neneng na kasalukuyang natatakpan pa ng bahagi ng kanyang katawan dahil sa pagkakayuko. Ilang sandali na lang ang ipaghihintay ko pagkahubad ng panty ay alam kong tatayo na ulit sya. Pag-angat nga ng kaliwang paa ay tuluyan nang natanggal ang kanyang panty, ayan tatayo na sya…dilat na dilat ako at sabik na sabik na humanda sa aking makikita…sa wakas makikita ko na rin ang aking inaasam na makita kay Neneng.

Papatayo na si Neneng nang biglang may humintong tricycle sa gate ng aming bahay. Nagkaletse-letse na, dumating pa yata si manang. Mabilis kong ibinaba ang patpat na hawak at saka ako sumilip sa may gate at sinino ang dumating. Kaputris-putrisan ng mga putris…si manang nga ang bumaba ng tricycle at papasok na sa bahay. Bakit ngayon pa, maktol ng loob ko, asar na asar ako. Bigla akong nanlambot sa panghihinayang. Sayang…sayang na sayang talaga.

Mabilis kong inalis ang salamin, ibinalik ko ang patpat sa dati at mabilis akong pumunta sa pituan sa kusina at pumasok. Pinilit kong maging normal ang kilos kahit medyo nginig pa ang aking tuhod sa aking nasaksihan. Nadinig ko agad ang sigaw ni manang ng makapasok ng bahay…”Nenenggggg…Nenggggg.” “Poooo…nanditu po ako sa CR manaaang…naliligo po akoooo” sagot ni Neneng sa loob ng banyo. Medyo nangiti ako sa sarili, naliligo daw….naliligo ng walang tubig hehe, sa isip ko. “Ah o sige…bilisan mo dyan at nang makapagluto na tayo ha” si manang. “Opo manang.”

“Good morning manang” bati ko nang magkasalubong kami. “Good morning sir” tugon nya. Dumeretso na ko sa kwarto ko, nawala ang gana kong mag-almusal, napalitan ng matinding pagnanasa ang gutom ko. Nahiga ako sa kama at doon ko inisa-isa ang bawat yugto ng nangyari kanina. Hindi ko makakalimutan, rumehistro na sa utak ko ang ganda ni Neneng, ang mura nyang katawan na kay ganda ng kutis, ang tulisan nyang mga suso na alam kong napakasarap hawakan at lamasin, ang makipot na bibig na kay sarap halikan at ang labi na kasabik-sabik sipsipin. Tama nga ang sabi ni Ritchie, kahit anong sipat ang gawin mo ay hindi mapagkakamalang katulong si Neneng, walang maniniwala lalo na sa hitsura nya ngayon. Masyado kasing pansinin si Neneng lalo na ng mga kalalakihan, masyadong malakas ang appeal kahit bata pa. In fact, pag lumalabas sya ng bahay hindi pwedeng walang matang hahabol ng tingin sa kanya, sinusundan ng tanaw hanggang makapasok ng bahay. Sa pagnilay-nilay ko ay hindi ko kayang iwasan na tumigas ang aking sandata na naglalaway-laway na ang dulo mula pa kanina. Hindi ko man nakita ang pukengkeng ni Neneng ay pilit itong binuo ng aking imahinasyon. Para akong isang animator na kinortehan sa diwa ang kanyang pagkababae, ang lapad, ang tambok, ang hiwa, ang tinggil. Aaahh…ang sarap talagang imaginin ni Neneng, di ko kayang tiisin…nananakit ang aking puson sa naimbak na tamod na hindi nakalabas. Two days pa ang schedule ko kina Anne, hindi ko pwedeng hintayin yun. Tinungo ko ang banyo sa aking silid baon ang larawan ni Neneng sa aking isipan at doon ko pinakawalan ang namumuong sago sa aking puson. Mainit ang naging tagpo namin ni Neneng sa aking imahinasyon, binigyan ko ng matinding romansa na pumukaw sa kanyang kamalayan at nagdulot sa amin ng matinding kaligayahan.

Pananghalian, napabalikwas ako ng mga katok sa pinto ng aking kwarto. “Koya kakain na po” boses ni Neneng. Binuksan ko ang pinto at bumungad nga si Neneng na nakatayo sa may pinto..”kakain na po koya” ang nakangiting sabi. “Ok sige susunod na ko.” Hanep…ang bango ni Neneng, bagong paligo, naamoy ko na naman ang cologne na kanyang gamit. Nakapusod ang mahabang buhok kaya litaw ang manipis na balat ng kanyang mukha…abot hanggang tenga ang kakinisan, rosy cheek. Nakadamit ng parang mahabang t-shirt na kulay pink, hanggang tuhod, makapal ang tela pero nakahakat ang korte ng beywang, kita ko rin ang pagkakabakat ng panty sa kanyang likuran …grrrrrr…panggigigil ko habang pinagmamasdan ang kanyang paglalakad papunta sa hapag kainan.

Nakasanayan na namin na magsabay-sabay sa pagkain hanggat maaari para naman maramdaman nina manang na kasambahay ang turing namin ni mommy sa kanila at hindi katulong. Masaya naman sina manang at kuntento sa gayong palakad, at least nga naman kampante ang feeling nila at hindi yung parang nakatuntong sa numero gaya ng iba na namamasukan din bilang katulong. Umupo ako sa paborito kong pwesto, yung nakaharap sa living room. Si manang naman ay sa kanyang pwesto sa aking kanan at si Neneng ay sa upuan na tapat ng sa akin.

“Mukhang malaki na naman ang madadagdag sa timbang ko nito manang, favorite ko ang niluto mo” bungad ko. “Naku sir, madalang nga akong magluto ng kare-kare dahil malakas maka highblood.” Paminsan-minsan ay sumusulyap ako kay Neneng habang kumakain at hindi maiwasan na may mga pagkakataon na nagkakatama ang aming mga tingin. Isang hindi sinasadyang pagkakataon ay nai-stretch ko ang isa kong binti at tumama ang aking paa sa kanyang paa sa ilalim ng mesa. Hindi ko agad nabawi at kahit gusto kong alisin agad ay ewan ko ba kung ano ang nangyari sa akin, para akong nakuryente na hindi ko maintindihan, hindi ako makagalw at hindi ko nakuhang ialis ang aking paa na nakapatong sa kanyang paa. Napahinto ng pagsubo si Neneng at napatingin sa akin, pero hindi rin iginagalaw ang kanyang paa…siguro ay nahihiyang gumawa ng first move at hinihintay ang aking susunod na gagawin. Subalit imbes na bawiin ko ang aking paa ay tuluyan ko itong ipinirmi, animo ibon na nakakita ng pugad na maiitlugan at ayaw ng umalis doon. Tapos na nang pagkain si manang ay hindi ko pa rin inaalis ang aking paa, hindi rin naman inaalis ni Neneng ang sa kanya…naisip ko na ibig bang sabihin nito ay gusto rin nya ang ginawa ko at may sensasyon din ba syang naramdaman? O dili kaya naman ay natatakot lang sya na baka mapahiya ako pag inalis nya ang kanyang paa. Ano man ang tamang kasagutan ay isa lang ang alam ko, enjoy ako at naghuhumindig sa tigas ang aking pagkalalake ng sandaling iyon.

Nang tumayo si manang ay parang noon lang kami kapwa natauhan, naramdaman ko ang pagsayad ng isa nyang paa at unti-unting itinulak ang nakapatong kong paa upang makawala sa pagkakadagan ang isa. Sa puntong iyon ay tiningnan ko sya sa mata, tumingin din…nginitian ko, at halos tumalon ang aking puso sa tuwa ng gantihan din nya ako ng isang matamis na ngiti. Ibig sabihin hindi sya nagalit at hindi rin sya nangimi sa akin. “Excuse me po koya” pagbibigay galang nya nang matapos kumain at tumayo upang ihanda ang lababo sa pagliligpit ng aming kinainan. Sagad naman hanggang tenga ang aking ngiti sa kanya na may kindat pang kasama. Pagkatapos kong kumain ay hinintay ko lang na kumalma ang aking alaga saka ako tumayo at nanood ng tv sa salas habang nagpapababa ng kinain. Sa totoo lang ay hindi ko maintindihan ang palabas sa tv dahil sa kakaisip sa aking ginawa, pero alam ko na dama ni Neneng na may simpatya ako sa kanya at ramdam ko naman na mayroon din sya para sa akin.

Hapunan, nandun na si mommy at sabay-sabay kaming apat sa hapag kainan. Ganun pa rin ang aming pwesto, si mommy ay sa tapat ni manang nakaupo. Masayang nagkukuwento si mommy tungkol dumadaming customers sa kanyang botique at mataman naman sa pakikinig si manang. Kami naman ni Neneng ay parang may sariling mundo ng mga oras na iyon. Madalas magtama ang aming mga mata habang patuloy sa pagkain. Alam ko may kaiba rin syang nararamdaman sa tuwing magsasalpukan ang aming mga tingin. Nagtatawanan sina manang at mommy nang muli kong idantay ang aking paa sa paa ni Neneng, sa pagkakataong ito ay talagang sinadya ko na. Halatang napamulagat sya, napatingin sa akin ngunit hindi gumagalaw, parang estatuwa na walang kakilos-kilos. Noon ko iginalaw ang aking paa na nakapatong sa kanya, pinagbalik-balik kong inihimas iyon sa ibabaw, kita ko ang pamumula ng kanyang mukha, ngunit hindi pinipigilan ang malikot kong paa. Nakita ko ang panginginig ng kanyang kamay habang hawak ang kutsara sa pagsubo, halatang hindi alam kung ano ang gagawin. Pinagpatuloy ko ang pagkiskis ng aking paa na paminsan-minsan ay kumukurot pa nang marahan. Sumiklot-siklot na naman ang aking alaga, nagtutumigas, galit na galit. Noon ko nalimutan ang kagandahang-asal na itinuro sa akin ni mommy sa harap ng pagkain. Blangko na kasi ang aking isipan ng mga oras na yun, nabalutan na ako ng matinding pagnanasa sa kamunduhan at ang nakahaing tukso ang pinagkakaabalahan ng aking utak.

“Carmelo iho naririnig mo ba ako? Ang sabi ko ay dadalaw tayo sa mga tito mo sa bulacan sa Sabado. Nakapangako ako dun at hindi pwede na hindi tayo pumunta, maghaharvest sila ng bangus sa palaisdaan” si mommy. Parang nagising ako sa isang magandang panaginip, inalis kong bigla ang aking paa sa ibabaw ng paa ni Neneng. “Ah a-eh ganun po ba…eh sige po kung nakapangako kayo eh di pumunta tayo, magpapaalam na lang ako sa opisina para excuse ako sa Saturday” sagot ko. “Good..Isasama natin sina manang para naman makapamasyal ang mga yan at makita kung ano ang hitsura ng bulacan. Tamang-tama maganda kay manang ang makalanghap ng simoy ng hangin galing sa dagat” patuloy ni mommy. “Neng marunong ka bang lumangoy, kasi dagat yung pupuntahan natin” basag ko sa katahimikan namin ni Neneng. “Opo naman koya, malapit din po sa dagat ang bahay namin sa Cebu” masayang tugon nya. “Kung ganun, turuan mo ko ha” sabay kindat. Tawanan sila sa aking biro.

Alas diyes na ay hindi pa rin ako makatulog, nakahiga lang ako pero ayaw akong dalawin ng antok. Ano ba ito…lagi kong naaalala ang pagkiskis ng paa ko sa paa ni Neneng. Gusto rin nya alam ko yun…kelan kaya magagawa yun ng kamay ko sa kanyang katakam-takam na katawan. Aahh..mga isipin na nagpapatigas sa aking ari. Pilit kong iwinaksi sa aking diwa ang mga bagay nayun pero ayaw mapaknit sa aking utak. Nagpagulong-gulong ako sa kama, ibat-ibang posisyon na ang ginawa ko pero wa epek pa rin, hindi talaga ako makatulog…linsyak mukhang toss in bed na naman ako over the night nito…sa loob-loob ko. Nakapikit lang ako pero gising ang aking diwa. Tulog na kaya si Neneng? Ano kaya ang iniisip nya ngayon, tanong ko sa sarili.

Hindi ako mapakali, lumabas ako ng kwarto at binuksan ko ang tv sa salas, nanood ako kahit di maganda ang palabas, pampaantok. Maya-maya ay bumukas ang pintuan ng CR nina manang, nilingon ko, si Neneng pumasok, iihi…paniniguro ko. Pagbukas ulit ng pinto ay nilingon ko, nakita naman ako, dumeretso sa kusina, kumuha ng baso at nagbukas ng refrigerator. Hindi ako nakatiis, pumunta rin ako sa kusina at nagkunwang nauuhaw din. “Neng pahingi rin ako ng tubig” anas ko. Tumalima, kumuha ng baso, sinalinan ng tubig at iniabot sa akin. Kinuha ko pero kamay nya ang inapuhap ko. Nang mahawakan ko ang kamay ay pinisil ko, tinitigan ko sya…”Neng ang ganda-ganda mo” bulong ko sa kanya. Hindi sya makakilos, nakatitig din sa akin, parang nanuno na walang kagalaw-galaw. Isang mabilis na dampi ng aking labi ang dumapo sa malabot nyang pisngi. Waring nagulat sa aking ginawa…”k-kkoya bakit po, baka po makita tayo ni ati” hintakot na sabi. “Hindi, tulog na yun, akong bahala…” “W-wag po koya, natatakot po ako.” “Akong bahala Neng, hindi ka maaano, magtiwala ka sa akin.” Kinuha ko ang baso ng tubig at inilapag ko sa may lababo, saka ko hinawakan muli ang kamay ni Neneng, mahigpit. Nag-aalimpuyo ang aking kalibugan, umigkas na naman ang aking naghuhumindig na pagkalalake. Marahan kong inilapit ang aking mukha sa bibig ni Neneng, napapikit sya na waring nag-aantay na lamang ng mangyayari. Sumayad ang aking bibig sa kanyang mga labi…haneeepppp…ang lambot at mamasa-masa. Hindi marunong humalik si neneng, nakatikom lamang ang kanyang bibig habang nilalasap ko ng malumanay ang nanginginig pa nyang mga labi. Niyakap ko sya, hinapit ko ang kanyang beywang upang dumikit ang kanyang katawan sa akin, kumapit din sya pero halatang iniiwas mapadikit ang bahagi ng kanyang kaselanan sa aking harapan. Inilabas ko ang aking dila at ninamnam ang kanyang nakatikom na labi. Sabi ko na nga ba at masarap ang mga labi ni neneng, hindi ako nagkamali, manamis-namis sa aking panlasa. Nagmistulan akong isang bubuyog na nakajackpot ng isang bulaklak na noon pa lamang namumukadkad at wala pang nakakasimsim ng kanyang matamis na nektar. Alam kong gusto nyang magsalita, subalit pigil ng aking bibig ang kanyang mga labi….”hmmpptttt..hmmppttt” ungol ni Neneng. Nagsimulang gumalaw ang aking kamay, kailangan kong mahipo ang pinananabikan kong madama…ang kanyang nanunulis na suso. Malapit na sa kanyang dibdib ang aking palad, madadama ko na ang naggagandahan nyang mga bundok. Nang sumayad ang aking kamay sa kanyang suso ay biglang napabalikwas, pilit na kumawala ang mga labi sa pagkakahinang sa aking bibig, waring nagising sa pagkakatulog…”k-koya wag po” saka mabilis na tumalilis at bumalik sa kanilang silid. Naiwan akong naghihimutok, parang isang basang sisiw ang aking ibon na binawian at nawalan ng makakain sa gabing iyon.

Ganun pa man, nanghihinayang man ako, ay labis pa rin akong nagagalak sa nangyari. Kahit papano ay alam kong may katapat na simpatya ang kabaliwan ko kay Neneng, gusto rin nya. Naka first base nako, isang magandang pagkakataon lamang ang dapat kong hintayin upang ganap kong maangkin ang kanyang kagandahan. Dapat kong paghandaan ang pagkakataong iyon, gusto kong ipadama sa kanya na may halaga rin sya sa akin, hindi bilang katulong, kundi bilang isang tao na may damdamin at karapatang mahalin. Hindi ko na inisip ang maaaring idulot ng aking kabaliwan.

Bumalik ako sa aking kwarto at muling nagmuni-muni. Sigurado ako gising na gising pa rin si Neneng at iniisip ang mga nangyari kanina. Sa isip ko, malaking bagay na pasakalye yung naganap kanina upang maisakatuparan ang aming naunsyaming romansa sa ibang araw…kung may nasimulan…mayroong uulitin. Sumagi sa isip ko ang darating na bakasyon sa Bulacan, oo nga, doon sa Bulacan baka mangyari ang lahat ng aking inaasam…isang napakagandang pagkakataon yun para sa amin. Nagliwanag ang aking mukha sa naisip…pero isa rin ang tinitiyak ko…labis kong kakainipan ang pagdating ng araw ng pagpunta namin sa Bulacan. Para bang katumbas ng isang linggo ang bawat araw na bibilangin ko bago sumapit ang araw ng Sabado.