Teacher Natasha Part 26

Part 26

Naalimpungatan si Natasha. Alas-otso na ng gabi! Apat na oras na lamang at bisperas na ng Pasko. Ngpalinga-linga siya, wala namang mga tao. Mukhang wala pa ang mga bisita. O baka naman wala talaga at tinotortyur lamang siya ni MyMaster? Pinaglalaruan ba siya at saka tutuksuhin dahil tiyak siyang nakaramdam ng libog at pag-asam na makipagtalik siya ngayon?

Hanggang sa pagbangon niya at pagtungo sa banyo ay mataman siyang nag-iisip. Anu’t-ano pa man, kung amy magaganap na sex trip ngayon, dapat handa siya sa mangyayari, at dapat masiyahan ang kapareha niya kaya siniguro niyang bagong ligo siya at mabango. Sinabon niya ultimo mga sulok na hindi naman inaabotng isang nangroromansa. Hindi na rin niya masyadong inisip na tila sumuko na siya sa ideyang pakikipagkantutan kung kanino siya iharap ni MyMaster. Napangiti pa siya ndahil napakaseksi niya nang matapos magbihis.

Simple lamang ang suot niya, ang pulang bulaklaking daster na iniwan ni MyMaster! Mula sa gilid ay masisilipan na ang boobs niya. Kahit pa siguro mas maliit ang boobs niya ay masisilip sa gilid yun, e ano pa kaya yung ganitong malalaki ang mga ito? Mula naman sa harap ay kitang-kita ang malalik na cleavage, ang puti! Tayung-tayo pa! Ngayong walang bra ay dama ng mga utong niya ang kaunting galaw ng hangin na tumatagos sa manipis na tela; tila ba walang tuamtabing at direktang nahihipan ang mga ito at unti-unting naninigas at lalo pang bumabakat dahil sa mamig na simoy ng gabing Disyembre.

Kumakanta pa siya habang nagluto ng makakain. Ano nga ba ang sabi ni MyMaster? “May bisitang dadating”. “Ilan kaya?”, bulong niya. “Teka bakit ko ba iniisip yung ilan? Hindi ba dapat ipagdasal ko na isa, o sana naman ay wala?” sita niya sa sarili, sabay kurot sa braso.

Walang naitulong iyon dahil maya-maya lamang: “Ano kaya ang edad ng ipapadala ni MyMaster?”, “Gaano kaya kalaki”, “Macho kaya?”, :Naka-costume kaya”?, “Baka naman kilala ko, kagaya ng estudyante”, “Ako ba ang gagawin nilang handa sa Pasko”, “Mag-eenjoy sila sigurado, at gagalingan ko”, “Baka si MyMaster na?”, “Ilang rounds”, “Ilan nga kaya ang dadating?” – Sunod-sunod na mga tanong ang nabubuo sa isip niya at namumula siya tuwing magdadaan ang mga tanong sa isipan. Paulit-ulit pa nag mga tanong na lalo pang nagpatindi ng excitement na nadarama niya. “Oo na, excited na ako. Masaya ka na ba?”, aniya sa sarili, marahil para sawayin ang sarili sa mga naiisip at nadaramang kiliti doon sa ngayo’s nag-iinit na labi, naglalawa sa antisipasyon sa magaganap.

Magaling si MyMaster. Nagamit niya ang mahusay at malikhaing isipan ni Natasha. Gayon naman talaga ang takbo ng mahusay na isipan. Bigyan mo lamang ng kaunti at titingnan na nito ang lahat ng posibilidad, o kung masyadong marami ang posibilidad ay ang malapit o malamang na kaugnay. Sa pamilya nina Natasha, isa ito sa mga matatalino at mahusay mag-isip. Kung noong bata, bigyan mo ito ng isang dahon at marami na siyang naisip na dahilan kung bakit. Naisip niyang maglalaro ng bahay-bahayan at dahon ang pera, o iluluto, baka naman sinusubukan ang kaalaman niya at kailangang masabi niya ang halaman na pinagmulan nun, baka ipapatago tapos hahanapin maya-maya, baka ipapatuyo sa libro, baka palakihan ng dahon, baka baka baka…. maraming posibilidad ang maiisip niya.

Nang inabot ni Natasha ang gitna ng mesa para ilagay ang ilang nailuto ay lumilis ang daster na suot niya, na sinabayan ng malamig na samyo ng hangin sa may bintana. Nadama agad niya ang halos kahubdan niya. Halos ay sa hiwa na ang direktang nahanginan; magkagayon ay nadama niya ang malamig na simoy doon at pinamulahan siya. Kanina pa siya paroo’t parito sa apartment, minsan ay lumalabas ng ilang minuto. Siguradong may ilang nakakita sa kaniyang ayos. “Hindi bale, seksi naman. Maglaway sila”, aniyang kumembot-kembot pa.

Mag-aalas nueve y media na ng gabi nang may maalala siya – wala pang dumarating! Mula sa umpisa ng blackmail na ito ng di pa kilalang kung sino ay nagtatalo palagi ang isip niya. May bahaging tila nasisiyahan at may bahaging nananangis. Kagaya ngayon: may bahaging natuwa na wala pang dumadating at posibleng wala talaga, pero may isang bahagi naman na tila nalulumbay at nanghihinayang dahil walang mangyayari ngayong gabi.

Tutal naman ay tapos na siyang magluto, napagpasiyahan niyanglumabas muna. Hindi naman sinabi ni MyMaster na bawal, kaya’t nagsuot siya ng isang jacket. Manipis lang din naman ang jacket, at hindi naman ang pagtatakip ang pakay niya. Baka lang sipunin siya kapag nalamigan masyado – at least kapag may jacket ay hindi direkta sa nakalitaw niyang likod ang hangin. Pinabayaan niyang nakalitaw ang cleavage niya.

Napangiti siya. Makikita sa hindi kalayuan ang ilang bata na umaawit. May ilang bahay na walang ilaw kundi ang mga nagkikislapang iba’t-ibang kulay na ilaw pampasko. May ilang walang dekorasyon, pero may umpukan sa labas. Bandang dulo naman ang puwesto ng tirahan niya at ang mga katabi ay nagsiuwian sa probinsiya para doon idaos ang Pasko; marahil ay reunion ng pamilya nila.

Baluuuutttt!

Nabasag ang pagmumuni-muni niya at pagsagap sa pakiramdam ng Pasko. Sa ilang sandaling iyons ay nakalimutan niya ang Pasko niya na nagbabadyang maging gabi ng pagtatalik sa isang di niya kilala (o baka sa ngayon di niya lang alam pero kilala niya). Nakita niyang lumapit ang magbabalut sa mga nag-uumpukang kapitbahay sa dakong kaliwa, siguro mga pitong bahay ang pagitan. “Ang buhay talaga, ang hirap. May mga nagpapasko nang walang habas. Meron namang mga taong kahit Pasko ay kailangang kuma- maghanapbuhay”, bulong niya. Kumayod sana ang sasabihin niya pero iba ang naiisip niya. Naalala niya ang mga pagtatalik na napagdaanan, kung paano ang mga sakyod ng mga lalaki sa kanya. Mga tila may hinahabol. “Well, ako rin naman”, amin niya sa sarili . Para nga siyang tanga doon sa labas ng kanyang pintuan: nakaupo sa flowerbox, nakangiti at malayo ang tingin.

“Namamasko po!”, basag ng ilang bata sa kanyang muling pag-iisip. “Bakit nga ba tila napapadalas siyang mag-space-out akapag naiisip ang—“, hindi na niya itinuloy ang llinyang iyon ng pag-iisip at aniya sa mga bata: “Galing a, isa pa nga”. nang matapos ang mga ito ay inabutan niya ng sandaan, “Hati-hati kayo o”.

Abot tainga ang ngiti ng mga bata at nagbubulungan pa yata. “Ang ganda”, “mabait pa”, “seksi kamo”, “bago lang ba yun dito?”, “saan nagtatrabaho yun, dun sa may highway?”, “teacher yun sa pinagtuturuan ni tatay, nakita ko yugn picture nila dun sa isang program”. Yung highway na tinutukoy, malamang ay yung hilera ng mga club sa malapit na avenue doon, at ang tatay nung isa ay hindi pa niya kilala pero malamang na co-teacher nga niya. Bata pa ang mga iyon pero nung huling kanta ng mga ito, humarap sa kanila si Natasha at nakita niyang napapalunok ang mga totoy at nanlalaki di nang mata ng mga nene. Ang mga boys titig na titig sa dibdib niya, at ang mga nene titig sa mukha niya.

Tumunog ang selpon niya hudyat ng isang text mula kay MyMaster. Yung selpon an yun ay bigay ni MyMaster para lagi daw siya nitong makokontak. “Nandyan na sa inyo ang mga bisita mo. Malalaman mo naman kaagad kung sino ang bisita mo e, lumabas ka lang sa pintuan mo.”

“Ano?”, naguguluhang tanong niya. Pero sapat na ang text na iyon para mabuhay ang excitement na sandaling nawala kanina nang tanawin niya nag paligid ng tinitirhan, at pati na rin ang nangaroling na mga bata.

nagbabalik na naman ang mga tanong niya. “Matipuno kaya”, “malaki kaya”, “ano ang edad, matanda kaya?”, baka estudyante nya?”, “Ilan sila”,…. Marami pa siyang mga tanong na nbubuo sa isip habang tumataas ang antisipasyon at umiiksi na ang oras bago ang bisperas ng Pasko. Para bang nagkakaintindihan sila ni MyMaster an dapat siyang makantot bago sumapit ang bisperas.