Masarap Na Pagkahibang

Humihingl na siya sa ginagawang pagpukaw ni Melba sa kanyang damdaming
lalaki. Umiigkas na ang kanyang kasarian at para siyang ginagatungan.

Madilim ang balcony , pero alam ni Cezar, nakapikit si Melba habang
pahimas-himas sa kanyang braso, pabuka-buka ang mga labing naghihintay sa
hinang ng kanyang mga labi.

May ibinubulong si Melba, kaylambing ng pagbulong. Nilinga ni Cezar ang
ibang pareha. Gayon ang nais mangyari ni Melba. Halikan, hipuan, walang
puknat.

Nananakit ang puson ngunit nagawang makapagtimpi, tumayo si Cezar, nagyayang
lumabas na sila ni Melba.

Hindi maipinta ang mukha ng dalaga paglabas nila sa sinehan.

“Buti pa, mag- dinner na lang tayo,” ani Cezar. Pumiksi ang dalaga nang
alalayan niya ito pagpasok sa isang restaurant .

Sa sama ng loob, umorder ng beer si Melba, sa halip na tingnan man lang
ang menu na ibinibigay ng tagapagsilbi.

“Ano pa?” ungkat ni Cezar.

“Beer lang, gusto kong malasing, para makalimot!”

Bukod sa beer , umorder ng pulutan si Cezar, iiling-iling na sinabayan sa
pag-inom si Melba.

Magkahalong pagtataka at pagkainis ang naramdaman ni Cezar. Iniiwasan niya
si Melba, pero bakit di niya natanggihan nang magkita sila at yayain siyang
magsine? At naiinis siya sa sarili. Isang kalabit lang, wika nga, ang
kailangan at handa si Melba na ipagkaloob sa kanya ang pagkababae. Bakit
waring ayaw niya itong patulan, gayong tiyak namang pinagnanasaan niya?

Naitanong pa ni Cezar sa sarili, anong klaseng babae si Melba?

Ikakasal na si Cezar kay Lala, nakababatang kapatid ni Melba. Ano’t patuloy
siyang tinutukso ng magiging hipag? Ibig ba nitong makabilang siya sa
listahan ng mga nobyo ni Melba?

“Bakit ba nagyaya kang magsine tayo?” di nakatiis, naitanong ni Cezar.

“Bakit, ano’ng diperensiya noon?”

“Alam mong malapit na kaming ikasal ng kapatid mo, Melba.”

“Malapit nang ikasal, pero di pa kasal.”

“Look , Melba . . .”  

“Look , Cezar,” marahan pero mariing pakli ng dalaga. “Ako ang unang
nakakilala sa ‘yo, hindi si Lala. At mailalaban ko ng patayan ang
pagpapatunay na mas malaki ang pagmamahal ko sa iyo kaysa pagmamahal niya sa
‘yo.”

“Huwag mo akong tuksuhin.”

“Noon pa kita tinutukso. Alam ko, natutunugan ko, gusto mong patukso, ibig
mo akong matikman, takot ka nga lang kay Lala.

“Bakit ako matatakot sa kanya?”

“Kung gayon, takot ka sa sarili mo.”

“Sa iyo ako natatakot, Melba.”

“Ang dami mong abala, tagay tayo.”

Nagpingki ang kanilang mga braso at sinaid nila ang lamang serbesa sa isang
tunggaan. Umorder sila, sunod-sunod tulad ng kanilang pagtagay at pagtungga.
Wari bang sa pamamagitan niyon, malulutas ang kung tutuusi’y munting
problema nila. Humal na sila kapwa nang tumigil, nang bayaran ang tsit, at
maghintay sila ng taksi. Balak ni Cezar ay ihatid sa pag-uwi si Melba, upang
madalaw na tuloy si Lala, kahit siya, si Cezar ay nakainom. Nauunawaan ng
kanyang nobya ang bisyo niyang iyon.

“Hindi tayo uuwi, Sweetheart,” ani Melba, sumandal pa sa binata at
binutingting ang bukas nitong polo shirt na bahagyang naghahantad ng
balahibuhing dibdib.

“E, saan tayo pupunta?” sumigok si Cezar, namumungay ang mga mata, waring
nakakikita siya ng mga alitaptap o bituing aali-aligid.

“Akong bahala, pards,” pahumal na tugon ni Melba.

Mas masama ang tama ni Cezar kaysa ng dalaga.

Sa pasuray nilang pagpasok sa kuwarto, ang naramdaman ni Cezar ay kakaibang
dapyo ng lamig.

“Okey rito sa lugar na napili mo, Melba,” nakatawang sabi ni Cezar,
susuray-suray na naupo sa gilid ng kama, namimigat ang talukap ng mga mata
at malasado ang utak, nag-alis siya ng medias at sapatos.

“Talagang okey,” malakas na tugon.

Nakarehistro sa utak ni Cezar kung anong lugar iyon, dati na siyang
nagpupunta sa gayong lugar. Pero sa pagkakataong ito, kalahati ng
pang-unawa, ng huwisyo niya, ay kontrolado ng epekto ng nainom. Naaninaw
niya si Melba, parang gumigiwang-giwang si Melba, nagaalis ng bra at panty,
matamang nakatingin sa kanya, mahiwaga ang kislap ng mga mata, at mas
mahiwaga ang ngiti.

Tatawa-tawa si Cezar sa pagkatihaya sa kama. Hinuhubaran siya ni Melba,
hinihimas siya. Nasasarapan sana siya sa paghuhubad na iyon, sa
paghimas-himas na iyon, pero tinatalo siya ng matinding antok. Ang huling
naramdaman niya, bago siya naghilik, ay pagdukmo ni Melba sa pagitan ng
kanyang mga hita . . .

Naalimpungatan siya nang magmamadaling-araw, inaalinsangan gayong dama ang
mas malakas na dapyo ng lamig. Sumisingaw sa katawan niya ang amoy serbesa.
Bumalikwas siya at natigilan siya nang pumatong sa dibdib niya ang isang
kamay ni Melba. Kaipala, hinihintay ng dalaga na magising siya.

Napalunok si Cezar nang biglang sumakmal sa kanyang pagkalalaki ang isang
kamay ng dalaga.

“Gusto nang tumindig,” humihingal siya, kaipala, sa salakay ng pagnanasa.
“Puwede na ‘yan, kaunting subo lang at lambing, sweetheart .”

Bago nakahuma o nakakilos si Cezar, napigilan na ni Melba ang kanyang mga
tuhod daop ng bibig nito sa pagitan ng kanyang mga hita. Mabilis na
nakabuwelo ang dalaga mula sa pagkatabi sa higaan kay Cezar

Napakislot si Cezar nang magsimulang lumaro-laro ang mga daliri ni Melba sa
kanyang pagkalalaki. Matigas-tigas na malambut-lambot ang kanyang kasarian.
At nag-init siyang naiihing di niya mawari. Maya-maya, ipinaloob ni Melba sa
bibig niya ang kasarian ng binata, hinigop nang matagal. Ginagawa niya ito,
minamasa at minamasa-masahe niya ang kambal na bola ng lamanang nakalawlaw,
kinakalug-kalog mandin, hanggang unti-unti, tumutigas ang kasarian, umigkas
at nababanat ang nakabalatay ditong mga ugat.

Nag-iinit na ang pakiramdam ni Cezar, ang alinsangang humalili’y di bunga
lang ng pagsingaw ng serbesa sa kanyang katawan. Nahawakan niya at nahimas
sa ulo si Melba. Lumilikha ng kalugod-lugod na tunog ang paghimod nito sa
matigas, umuuga na niyang pagkalalaki.

Pag-aangat ng mukha ni Melba, paghiwalay ng pagkalalaki niya sa bibig nito,
naramdaman ni Cezar ang mainit na dapyo ng hininga ng dalaga.

Kumubabaw sa kanya si Melba, siniil siya ng malagablab na halik sa bibig.
Gumanti siya, sabay ang mahigpit na pagyapos ditto.

Sanay na sanay si Melba, nakuhang isipin ni Cezar. Hindi kataka-taka, dahil
sa haba ng listahan ng nobyo nito.

Itinarak ni Melba ang sarili sa naghuhumindig na kasarian ni Cezar. Bigla,
napasngubang siya, humahalinghing, mandi’y nakaramdam ng matinding kirot.
Napukaw at nag-uulo na sa pagnanasa ang pagkalalaki, si Cezar ang kumubabaw.
Nabunot ang kanyang kasarian sa galaw niya, gayunma’y itinurok niya ang ulo
niyon sa lagusan ng pagkababae at saka tiimbagang na umulos.

Napa “aray” si Melba, nakalmot sa balikat si Cezar.

Pero nakalukob na sa kamunduhan, nakabaon na ang kalahati niya, at malaking
kabaliwan kung uurong pa siya. Umulos siyang muli, at kasabay ng muling
pagdaing ni Melba, bumaon pa siya. Isinalya niya ang sarili hanggang
lubusan silang magkasugpong.

Pinagdadama niya ang malulusog na dibdib ni Melba habang panay ang indayog
niya sa ibabaw nito. Maya-maya, nang manghimagal sa pagpapasasa ang mga
palad at daliri, ipinaloob niya ang bibig ang matulis na tuktok ng dibdib na
kakulay ng mahihinog na bunga ng duhat. Matagal niya itong sinupsop,
dinila-dilaan, habang pabilis nang pabilis ang kanyang pag-ulos, ang kanyang
pag-indayog. . .

Panay ang halinghing ni Melba, nakangiwi, pabaling-baling ang mukha, mariing
nakapikit, pakalmut-kalmot, pakapit-kapit sa braso at balikat ng binata.

Sa pagitan ng pag-ulos at paghalik ni Cezar, isinasamo mandin ni Melba na
mahalin siya ng binata, mahalin, dahil mahal na mahal niya ito . . . mahal
na mahal.

Sa paglabas-pagpasok niya sa kaibuturan ni Melba, nakuro ng binata sa
reaksiyon nito: mahilig nga lamang magbilang ng nobyo ang dalaga, pero hindi
ito gayon kadaling lamuyutin upang paangkin. Siya, si Cezar, ang bumasal sa
pagpitas ng kabirhenan ni Melba.

Sa natuklasang iyon, ang pagnanasa ni Cezar ay nahaluan ng pagtatangi.
Naging marahan siya sa pag-angkin sa dalaga. Naging masuyo bagaman marubdob
ang paghalik niya rito, ang paghipo, ang pagsipsip, ang lahat lahat.

Nang tumagal-tagal, naramdaman niyang tinutugunan na ni Melba ang kanyang
ulos, hipo at halik. Tugong may lakip nang luwalhati, sa pakiwari ng binata.
Noon naglatang ang kanyang pagnanasa, naglalagablab ang kanyang katawan,
nag-ibayo ang sidhi ng pananabik, nag-umigting ang tigas ng kasarian.

Waring nag-uulol na hayop, naging mabangis ang kanyang pakikipagtalik – na
ikinasiya naman ni Melba.

“Sige, Cezar. Gusto ko ang ginagawa mo, gustong-gusto ko. Marikit na
malupit, magandang mabangis!” waring hibang na anas.

Umulos siya nang umulos, humalik nang humalik, nanghipo nang nanghipo, na
pawing tinugon ng gayunding aksiyon ni Melba.

Nanlalapot sa pawis ang kanilang inaapoy na katawan nang halos magkasabay
nilang masapit ang kasukdulan. Nag-orgasmo bago magkayakap na namahinga at
umidlip.

Una siyang nagising. Sinulyapan ang nahihimbing pang dalaga, bago naitanong
sa sarili: Paano ngayon ito?

Lumigaya si Melba, pero tiyak na magdurusa si Lala.

Pero wala pa namang nangyayari sa kanila ni Lala. Hanggang halik at hipo
lang ang nararating ng palagayan nila ng nobya.

Samantalang si Melba . . .

Hibang si Melba. Nahibang sa kanya.

At nahawa siya sa kahibangan nito.

Pero nagising na siya, at mulat na ang isipan.

Ginising niya si Melba, hinalikan, sinabing katugon ng damdamin niya ang
damdaming inuukol nito sa kanya.

Umiyak na yumapos sa kanya si Melba.

Kaysarap na pagkahibang, nausal ni Cezar.

Alam niyang makauunawa si Lala. Bukal ito ng pang-unawa. Matatanggap nito na
maging hipag at di asawa ni Cezar.

(Wakas)