Kahit Sa Huling Saglit

Sa gitna ng malakas na pagbuhos ng ulan, binabaybay ni Vangie ang daan patungo sa lugar ng kanyang pinakamamahal. Tumawag kasi sa kanya ito at sinasabing maghihintay siya sa may simbahan. Mahalaga ang kanilang pag-uusapan. Merong lihim na dapat syang malaman. Mabilis ang kanyang lakad at hindi na niya napapansin ang lamig ng kapaligiran. Basang basa ang buo niyang katawan ngunit tila hindi sya nakakaramdam ng panginginig dulot ng malakas na pag-ihip ng hangin. Ang kanyang isipan ay binabalot ng kanyang kasabikang makita si Richard at sabihin niyang mahal na mahal nya ito.

“Kanina ko pa napapansin na panay ang tingin sa iyo ng lalaking iyan. Mukhang malakas ang tama sa iyo ah!” nakangiting wika ni Nicole sa kaibigan. Nasa isang karinderya sila noon at kumakain ng pananghalian. Suki na sila doon dahil mula nang magsimula ang eskwela ilang linggo na ang nakalililpas ay doon na sila laging kumakain. Masarap kasi ang luto ni Aling Flor at mabait rin ito sa kanila. Sa tapat lang iyon ng eskwelahan nila.

“Grabe ka naman. Ibig sabihin, kanina mo pa rin sya tinitingnan?” tanong ni Vangie sa kaibigan sabay subo ng isang kutsarang kanin.

“Oo naman. Ang gwapo kaya. Hay naku, sana ako na lang ang tinitingnan nya.” Sagot naman ni Nicole at tila kinikilig pa.

“Pwede ba? Mag-concentrate ka na lang sa pagkain mo para naman mabusog ka at pupunta pa tayo sa library.”

“Hmp! KJ naman nito. If I know, kinikilig rin ang loka.”

“Naku, para tinignan lang, kikiligin na ako? No way!”

Matapos kumain ay tumayo na sila upang tumungo sa library. Tutulungan kasi ni Vangie ang kaibigan na mag-research para sa kanyang report. Hindi pa sila nakakalayo ay may narinig silang tinig mula sa kanilang likuran.

“Sarado pa ang library ngayon.” Sabay na lumingon ang magkaibigan. Ang lalaking nakatingin sa kanila kanina, ngayon ay nasa likuran nila.

“At paano mo naman nalaman na sa library kami pupunta?” tanong ni Vangie. Walang reaksyon ang kanyang mukha.

“Narinig kong pinag-uusapan nyo kanina bago kayo pumasok sa karinderya.” Ngumiti ito sa kanila. Lumabas ang mga biloy nito at ang magandang ngipin. Tila kumikinang ang mga mata nito. Matikas ang pangangatawan at bagay na bagay ang suot nitong polo shirt na kulay puti. Na pinarisan ng maong pants. Simple ngunit litaw na litaw ang kagwapuhan ng lalaki.

“Aba! Stalker. Hi! I’m Nicole and this is Vangie.” Nakangiting pagbati ni Nicole sa lalaki. Inabot nito ang kanyang kamay at malugod namang tinanggap iyon ng lalaki.

“I’m Richard. Richard Figueroa. Chad na lang for short.” Akmang iaabot ng lalaki ang kanyang kamay kay Vangie ngunit tiningnan lang ito ng dalaga. Waring napahiyang ibinaba ni Chad ang kamay.

“So, paano, tambay na lang muna tayo dun sa may garden?” ani Nicole nang makitang napahiya ang lalaki.

“Samahan ko na kayo. Tutal, wala naman din akong mapuntahan ngayon e. oks lang ba yun Vangie?” sabay tingin ng lalaki sa dalaga. Tumingin si Vangie kay Nicole na tila nagtatanong. Ngumiti ito sa kanya bilang pahiwatig na alam ang kanyang sinasabi.

“Well, Let’s go!” yaya ni Nicole at sumunod na sa kanya sina Vangie at Chad.

Naging maayos naman ang unang pagkikita ng bagong magkakaibigan. Noong una ay medyo nahihiya pa si Vangie at pawang si Nicole lamang ang nagsasalita, ngunit ng kalaunan ay nagkwento na rin ito. Kapwa sila masaya at palitan ng kung anu-anong jokes. Nagkakilala sila ng lubusan at nagpalitan sila ng cellphone numbers at hindi nila halos namalayan na tapos na ang lunch break at balik na muli sa eskwela.

“Gie, type na type ko talaga si Chad. Kaso sa tingin ko, ikaw ang gusto eh.” Bulong ni Nicole sa kaibigan. Nasa loob na sila ng classroom noon. Magkatabi kasi sila ng upuan. Ang kanilang guro ay nagsusulat sa board.

“Ano ka ba? Mamaya na natin pag-usapan yan. Nasa loob tayo ng classroom” sagot ng dalaga.

“E, hindi ako mapalagay. Crush ko talaga sya.” Muling bulong ni Nicole.

“Pwede ba?..ok..ganito na lang…wag kang mag-alala dahil hindi ko sya type. Kahit na manligaw pa sya, if ever, hindi ko sya sasagutin. Clear ba yun?”

“Talaga? Promise yan ha?”

“Nicole!” malakas na tinig mula sa harapan ng classroom. At alam ni Nicole kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon.

“I believe you have something to tell us. Would you mind sharing it to all?” matigas na tinig ni Mrs. Peña. Ang kanilang Algebra 101 teacher.

“A..e..wala po ma’am…may itinanong lang po ako kay Vangie.” Tila napahiyang tinig ni Nicole. Tumingin sya sa kaibigan na nakita nyang nakatingin din sa kanya at tila naninisi ang reaksyon ng mukha.ngumiti lang sya rito at muling bumalik ang konsentrasyon sa guro.

Naging normal ang maghapon ng magkaibigan. Hindi na nila muling napag-usapan si Richard. Kampante na si Nicole sa paniniwalang hindi nga gusto ni Vangie si Richard. Hanggang sa pag-uwi ay magkasama ang dalawa. Sa sakayan ng dyip na lang sila naghiwalay dahil magkaiba sila ng direksyon ng uuwian.

“Invite ko kayo sa Saturday. Dun sa house namin. Bday ko.” Bungad ni Richard. Naroon silang muli sa Garden ng school. Nakagawian na nilang doon tumambay pagkatapos managhalian. Masarap kasi ang simoy ng hangin doon at marami rin ang magkaka-grupo ang gumagamit sa mga kubu-kubuhan na naroon.

“Talaga? Happy Birthday!” sagot ni Vangie.

“Happy Birthday. Akalain mo, nagbi-birthday ka pa pala?” nakangiting sabi ni Nicole.

“Oo naman. At bilang regalo nyo sa akin, pupunta kayo sa amin. Ok ba yun?”

“Walang problema.” Ani Nicole.

“Check ko pa yung sched ko.” Si Vangie.

“Gie naman, minsan lang naman ‘to. Sige na pls?” pagmamakaawa ni Nicole sa kaibigan.

“Oo nga naman. Personal ko pa kayong inimbitahan ha?” si Richard. Saglit na natigilan si Vangie. Nag-iisip. Ang dalawa naman ay nag-aabang sa kanyang sasabihin.

“Hmp! Sige na nga. Pero hindi na ako magdadala ng regalo ha?” nakangiting wika ni Vangie.

“Ay ako rin. Makikikain lang ako. Hahaha” si Nicole

“No problem. Ang mahalaga ay ang presence nyo.”

”Wow! I’m touched! Kadiri ka naman! Ang korni mo!” ani Nicole at sabay-sabay na nagtawanan ang magkakaibigan.

Naging close na ang tatlo dahil sa araw-araw na pagsasama nila. Kung titingnan sila ay tila matagal na itong magkakakilala. Halos pare-pareho kasi sila ng hilig lalo na pagdating sa mga biruan.

Sabado ng hapon, inip na inip si Nicole sa kahihintay kay Vangie. Alas tres kasi ang usapan nilang magkikita sa tapat ng Simbahan ng Tanza. Malapit na kasi doon ang bahay ni Richard. Ang bilin kasi nito, sa oras na naroon na sila ay magtext lang sa lalaki at susunduin sila nito. Kanina pa rin nagtext si Richard kay Nicole at nagtatanong kung nasaan na sila ngunit wala naman itong maisagot. Mag-aalas kwatro na ay wala pa rin ang dalaga.

“Late ba ako?” nagulat si Nicole sa tinig na iyon mula sa kanyang likuran. Nilingon nya ito at nakitang nakangiti sa kanya si Vangie.

“Ay naku hindi. Bruha ka. Ba’t ba ang tagal mo? Hindi mo pa sinasagot ang text ko.” Ani Nicole.

“Tumakas lang kaya ako sa amin. Pumayag ang inay kaso, ayaw naman ni itay, kaya hinintay ko muna syang umalis. Pupunta kasi syang Maynila ngayon.”

“Sya sige na. ikaw na ang magtext kay Richard at tinubuan na ng ugat ang mga kamay ko.”

“Opo. Ito naman. Buti nga nagpunta pa ako eh.”

“Well, thank you! Ikaw kaya ang maghintay ng isang oras dito?”

“Wag ka na tampo. Sorry na po. Fish tayo.” Ngumiti sya rito at niyakap niya ang kaibigan. Ngumiti lang ito sa kanya na nagpapahiwatig na ayos kang sa kanya ang lahat. Maya-maya lang ay nasa harapan na nila si Richard.

“Ba’t ang tagal nyo ata? Kanina ko pa kayo hinihintay.” aniya.

“Eto na ang ite-text mo Gie, hay naku, kayo na lang ang mag-usap at namuti na ang mata ko sa kahihintay sa babaeng yan.” Si Nicole.

“Sorry na nga eh.” Ani Vangie.

“Naku tama na nga yan. Halika na at baka gabihin pa kayo.” Putol ni Richard.

“Malayo pa ba yung sa inyo?”

“Pwede nang lakarin, pero magtraysikel na tayo para mas madali.”

“Oo nga pala, Happy Birthday.” Ani Nicole sabay abot ng isang kahon na binalutan ng gift wrapper.

“Salamat, akala ko ba, makikikain ka na lang?” nakangiti ang lalaki.

“Ayaw mo ata eh. Akina, bawiin ko nala lang .”

“Asus! Tampo naman agad.” Ani Richard sabay kurot sa tagiliran ni Nicole. Tila may kuryenteng dumaloy sa katawan ni Nicole dahil sa kurot na iyon. Pumasok agad sa isip niya na sana ay sa korona ng kanyang dibdib pumisil ang mga daliring iyon. Dagling nag-init ang kanyang katawan. Ngunit hindi sya nagpahalata. Pinigilan nya ang kanyang sarili.

“Wow! Ang ganda pala ng house mo!” manghang sabi ni Nicole habang lumilibot sa paligid ang paningin. Ilang minuto lang mula sa simbahan ang kanilang nilakbay. Tahimik iyon, tila walang okasyon na nagaganap.

“Bakit wala yatang tao sa inyo” ani Vangie habang pumapasok sa loob ng bahay ni Richard. Tila nag-aalala ang mukha nito. Ngumiti lang ang lalaki sa kanila.

“Kayo lang talaga ang invited ko. Mamaya pang gabi ang dating ng mom ko kasama yung mga friend nya. Maupo muna kayo.

“Mayaman ka pala. Bakit nagtityaga ka sa mumurahing school?” tanong ni Nicole habang umuupo sa sofa.

“Naku, mahabang istorya. Wait lang, punta muna ako sa kitchen. Kukunin ko yung kakainin natin.” Sagot ng lalaki.

“Samahan na kita.” Alok ni Nicole.

“Wag na. kayo ang bisita, kaya pagsisilbihan ko kayo.” Aniya sabay kindat sa dalaga na nagpasaya ng kalooban nito.

Ilang minuto rin sa kusina si Richard. Nagkwentuhan ang dalawang magkaibigan sa salas upang hindi mainip. Binuksan din ni Nicole ang component gamit ang remote na nakuha sa tabi ng sofa. Sweet music iyon. Maya-maya lang ay lumabas na ang lalaki na may itinutulak na mesitang de gulong. Sa ibabaw niyon ay may iba’t ibang pagkain at inumin.

“Get ready for my surprise!” aniya habang papalapit sa dalawang dalaga.

“wow! Ang dami naman nyan. Ikaw lahat ang nagluto?” tanong ni Vangie.

“Actually, pina-deliver ko lang yan. Inorder ko sa Pilita’s Restaurant kanina. Ininit ko lang para mas masarap.” Sabi ni Richard habang unti unting inaayos ang kinalalagyan ng mesita. Inilagay niya sa tapat ng mga kaibigan at ini-lock ang gulong nito. “Ayos ang music diba? O, kain na tayo.”

Hindi malaman ni Nicole kung ano ang dadamputin sa dami ng pagkain sa kanyang harapan. Soup naman ang unang kinuha ni Vangie. Si Richard ay kumuha ng tig-kakaunti sa lahat ng putahe sa kanyang harapan. Habang kumakain ay panay ang kwentuhan ng magkakaibigan. Kantiyawan, biruan hanggang sa hindi na nila makayanan ang kabusugan. Matapos kumain ay inihanda ni Richard ang iinumin. Nilagyan nya ng yelo ang tatlong baso at binuhusan ng Baccardi ang mga iyon.

“Teka, hindi ako umiinom. Kayo na lang.” ani Vangie.

“Gie naman, minsan lang ‘to. Hindi rin ako umiinom pero para kay Richard, titikim ako.” Ani Nicole sa kaibigan.

“Pero Nicole, baka maamoy ako ng itay pag-uwi ko. Alam mo naman kung gaano kahigpit yun di ba?”

“Tikim lang naman Gie, sige na please?” pagmamakaawa ni Richard. Wala namang nagawa ang dalaga kundi pagbigyan ito.

“Pero tikim lang talaga ha?” pahabol pa niya.

Patuloy sa kwentuhan ang magkakaibigan hanggang sa hindi na nila namalayan na mauubos na nila ang isang bote ng Baccardi. Hindi na halos maramdaman ni Vangie ang sarili. Tila kumakapal ang balat sa kanyang mukha. Umiikot na ang paligid niya. Dahil sa ngayon lamang siya nakainom ng alak. Si Nicole naman ay tila walang nangyari. Malakas pala ito sa inuman. Sinabi nya lang na hindi sya umiinom para bigyan ng lakas ng loob si Vangie. Ngunit kahit papaano’y umepekto rin ng bahagya ang alak. Nag-iinit ang kanyang katawan. Nilaksan ni Richard ang music. MP3 iyon at puro love song.

“Tara sayaw tayo.” Niyaya ni Richard ang dalawa.

“Naku…hik…kayo na lang…at parang….umi…ikot nah …ang paligid ko.” Sabi ni Vangie at biglang higa sa may sofa. Nakatulog agad ito dala ng kalasingan.

“Hahaha..bagsak na ang friend koh..” ani Nicole na halatang pinipigilan ang kalasingan.

“O paano, tayo na lang ang magsasayaw?” sabi ni Richard habang inaabot ang kanyang kamay kay Nicole. Nakatayo ito sa kanyang harapan. Tinanggap naman iyon ng dalaga. Lalong nag-init ang kanyang pakiramdam ng magtama ang kanilang mga palad. Tila dumaloy ang malakas na kuryente sa buo niyang katawan.

Hindi makapaniwala si Nicole sa kanyang nararanasan ngayon. Halos magkadikit ang kanilang katawan. Ang mga kamay ni Richard ay nasa magkabilang bewang niya at ang kanyang kamay naman ay nakapatong sa balikat ng binata. Marahan silang gumagalaw. Unti-unti niyang iniangat ang kanyang mukha at napansin niyang nakatitig ang lalaki sa kanya. Nginitian niya ito ng isang simpleng ngiti. At muling iniwas ang tingin.

Maganda si Nicole. Hindi lang masyadong halata dahil lagi silang kasama ni Vangie na mas maganda sa kanya. Maputi ito. Makinis ang kutis. Noon lamang napansin iyon ni Richard. Lagi kasing nakatuon ang kanyang paningin kay Vangie na lihim nitong iniibig. Ngayon ay kaharap nya ang isa sa pinakamagandang babae na nakita nya sa buong buhay nya. Tila uminit na rin ang kanyang pakiramdam. Unti unting humihigpit ang yakap nito sa dalaga. Ramdam agad iyon ni Nicole. Maya maya pa’y nagkadikit na ng tuluyan ang kanilang mga katawan. Naramdaman ni Nicole ang tigas na tigas na pagkalalaki ni Richard sa kanyang puson. Nagliliyab ang kanyang pakiramdam. Dama niya ang hininga ng lalaki sa kanyang buhok. Iniangat niya ang kanyang mukha. Tumama ang labi ni Richard sa kanyang noo. Dumampi iyon. Humalik sa kanya at saglit na tumigil. Waring nakikiramdam sa reaksyon ng dalaga. Hindi kumilos sa Nicole, at ito ang nagpalakas ng loob ng binata. Hinalikan niya itong muli sa noo, sa pisngi, sa ilong. Hanggang sa umabot sa kayang labi. Tumigil ito doon ng panandali hanggang sa maramdaman niyang gumalaw iyon at lumaban sa kanyang labi. Ilang minuto rin silang nagpalitan ng halik hanggang sa unti unting ipinasok ni Richard ang kanyang dila sa bibig ni Nicole. Gumalaw iyon na tila may hinahanap. Tinanggap naman iyon ng dalaga at sinipsip. impit na ungol ang pinakawalan ni Nicole na lalong nagpainit kay Richard. Bumaba ang kamay nito sa kanyang puwit at pumisil-pisil ng bahagya. Pakiramdam ni Nicole ay naglalawa na ang kanyang lagusan. Kinabig niya ang leeg ng lalaki kasabay sa paghigop ng dila nito. Gumalaw paitaas ang kanang kamay ng lalaki. Papunta sa dibdib ni Nicole. Pumisil-pisil iyon. Patuloy pa rin ang espadahan ng kanilang mga dila. Dahan dahang bumaba ang kamay ni Nicole, tila may hinahanap. Ng marating ang pakay ay saglit na tumigil iyon. Sa alaga ni Richard. Pinisil niya iyon. Biglang tumigil ang lalaki. Inilayo ang mukha sa dalaga na labis na ipinagtaka nito. Kinabahan siya. Baka hindi nya nagustuhan ang kilos nito. Hinawakan sya sa kamay nito at hinila siya. Niyaya papunta sa kwarto. Lihim itong ikinatuwa ni Nicole. Iyon pala ang dahilan.

Hindi na nagawang i-lock ni Richard ang pinto ng kwarto. Pagpasok na pagpasok pa lang nila ay siniil na niya agad ng halik si Nicole. Waring mauubusan. Muli na naman silang nagpalitan ng laway. Isinandal ni Richard si Nicole sa pinto nang hindi naghihiwalay ang mga labi. Gumapang ang mga kamay nito patungo sa dibdib ni ng dalaga. Pinisil-pisil niya iyon. Libog na libog na si Richard. Nagwawala na ang kanyang alaga sa loob ng kanyang pantalon. Gumapang ang labi nito patungo sa tenga ni Nicole.

“Unnngghh…unngghhh..” ungol ng dalaga. Lalong nagpaulol kay Richard ang ungol na iyon. Dinilaan niya ang leeg ni Nicole papunta sa may lalamunan. Ang kanyang kamay ay pumasok na sa loob ng blouse ng dalaga. Dinala sa likod ang isang kamay at tinanggal ang hook ng bra at muling bumalik sa harapan. Ngayon ay malaya na niyang nahahawakan ang mga susong iyon. Ang kinis ng balat ni Nicole. Damang–dama ni Richard sa mga palad niya ang naninigas na nipple ng dalaga. Piniga niya ito at nilaro ng mga daliri. Lalong lumakas ang pag-ungol ni Nicole. Pinadausdos niyang pababa ang kamay at hinagilap ang butones ng pantalon ng dalaga. Madali niyang natagpuan iyon at sa isang iglap ay pinaghiwalay niya ang magkabilang bahagi niyon kasabay ng pagbaba ng zipper niyon. Hinimas ni Richard ang puson ng dalaga. at mayamaya’y pilit na sinisingit ang kamay papasok ng pantalon ni Nicole. Napahawak ang dalaga sa braso ni Richard habang dahan-dahan itong bumababa papunta sa kanyang panty. Naramdaman niya ang basang-basa nang panty ni Nicole. Natagpuan na rin niya ang hiwa ng hiyas nito na ngayon ay manipis na tela na lamang ng panty nito ang nagtataklob. Hinagod ito ni Richard. Napapaangat ang balakang ng dalaga lalo na tuwing didiinan niya ang clits nito at medyo didiinan ang hiwa.

“Uhhhhhh… shit… ahhhhhmmmm…” halos mabaliw si Nicole sa sarap na nadarama mula sa lalaking matagal na niyang pinagpapantasyahan. Ang isang kamay ni Richard ay muling umakyat patungo sa dibdib ng dalaga. Si Nicole na mismo ang naghubad ng kanyang blouse kasama ng bra. Tumambad ang maputing suso ni Nicole. Natigilan ng bahagya si Richard habang nakatingin siya sa mga bundok na iyon. Humanga siya sa ganda ng tindig niyon at sa malarosas na kulay ng korona sa tuktok nito. Mabilis niyang isinubo ang tila nang-aakit na suso ni Nicole habang ang kaliwang kamay ay lumalamas sa kabilang bahagi ng bundok. Ang kanang kamay niya ay patuloy sa paglalaro sa basang-basang hiwa ng dalaga. Hindi malaman ni Nicole kung saan ipapaling ang ulo sa sensasyong nadarama.

Muling umangat si Richard. Magkaharap na sila ngayon. Nagtama ang kanilang paningin. Muli niyang siniil ng halik ang dalaga habang inaalalayan sa paglakad papunta sa kama. Pinahiga niya ito at mabilis niyang hinubad ang kanyang saplot at tanging ang brief na lamang niya ang itinira. Nagulat ito ng makitang naka-panty na lang si Nicole. Sinabayan pala siya nito sa paghubad ng pantalon. Lihim na natuwa si Richard. Kapwa nagliliyab ang kanilang pakiramdam. Humiga sya sa tabi ng dalaga at muli itong siniil ng halik. Mas marahas ito ngayon. Espadahan ng dila. Palitan ng laway. Ilang minuto rin iyon hanggang sa bumaba ang mga labi ni Richard. Dumampi sa baba, sa leeg, pababa sa gitna ng dalawang bundok ni Nicole. Muli itong tiningnan ni Richard. “napakaganda talaga” naisip nito. Pinagapang niya ang kanyang dila sa piligid ng malarosas na korona ng dalaga habang ang isang kamay nito ay marahang lumalamas sa kabilang bundok nito. Pinatigas ng binata ang kanyang dila upang mas matindi ang sensasyon ni Nicole. Nilibot ng dila ang paligid ng korona ng dalaga at minsa’y sinusupsop iyon tulad ng isang sanggol.

“Ooohhh..shit..Richharrdd…ang saaarraappp!” ani Nicole na tila nalulunod na sa kiliting dinudulot ng dila ng binata. Nagpalipat-lipat ang dila nito sa magkabilang suso ni Nicole at nang magsawa doon ay dahan dahan itong bumaba sa tiyan at tumigil sa bandang pusod ng dalaga. Pina-ikot ikot sa piligid niyon at waring gigil na gigil sa kakinisan at kaputian ni Nicole. Ang kanyang mga kamay ay walang sawang lumalamas sa mga suso ng dalaga. Bumaba ang mga labi nito sa tapat ng garter ng panty ni Nicole. Hinawakan niya ang magkabilang gilid noon at unti unting ibinaba. Tila nananabik siya habang unti unting lumalantad sa kanya ang manipis na bulbol ni Nicole. Iniangat pa ng dalaga ang puwit upang madaling mahubad ng lalaki ang kanyang panty. Nang umabot ito sa may tuhod ay siya na mismo ang kusang nagtanggal noon. Halos maulol si Richard sa ganda ng tanawin na nasa harapan niya. Kay gandang pagmasdan ng hiyas ni Nicole. Dinampian niya ng halik ang manipis na buhok niyon. Pinaikot-ikot ang dila doon at tuluyan nang bumaba patungo sa hiwa nito na ngayon ay basang-basa na. Napasinghap si Nicole ng masagi ng dila ni Richard ang munting laman sa gitna ng hiwa nito. Pinatigas ng lalaki ang kanyang dila at pilit na ipinasok sa kweba ng dalaga.

“Unggghh..aaahhh…sshhhiiittt” ungol ni Nicole ng maglabas-masok ang dila ni Richard sa kanyang lagusan. Dahan dahang hiunuhubad ng lalaki ang kanyang brief at pumatong sa ibabaw ng dalaga habang patuloy ang pagsisid ng dila nito sa lagusan ni Nicole. Nakuha naman ng dalaga ang gustong mangyari kaya’t mabilis niyang sinunggaban ang galit na galit na alaga ni Richard. Nagulat pa ito sa kakaibang laki noon. Ibang iba kay Rolan. Ang kanyang ex-boyfriend. Sinalsal niya ang katawan niyon. Nilaro-laro ng kanyang dila ang mamula-mulang ulong iyon habang sarap na sarap niyang dinadama ang dila ni Richard sa kanyang hiyas. Isinubo niya iyon at muling inilabas sa kanyang bibig. labas-masok ito sa bibig ni Nicole. Kapwa sila umuungol sa pagkakataong ito. Bilanggo sila ng espiritu ng alak at ng kalibugan. Umaangat angat ang puwit ni Nicole habang walang patid na pagdunggol ng matigas na dila ni Richard sa kanyang kuntil.

“Oooohhh..sshiitt..aaayyaann naakooo…ooohhh” ani Nicole at halos hindi makahinga si Richard sa pagkakaipit ng mga hita ng dalaga. Napahigpit pang lalo ang kapit nito sa alaga ni Richard. Tila pinipiga iyon. Saglit silang natigilan. Unti-unti nang lumuluwag ang pagkakaipit ni Nicole sa ulo ni Richard. Bumangon ang binata at umikot paharap sa kanya. Nasa ibabaw niya ito at nakatukod ang mga kamay. Nagtama ang kanilang paningin. Kinabig ni Nicole si Richard sa leeg at hinila ito palapit sa kanyang mukha. Muli na namang nagtama ang kanilang mga labi. Eskrimahan ng dila. Muling umangat ang lalaki. Kinalas ang pagkakayapos ng mga braso ni Nicole sa kanyang leeg. Hinawakan niya ang isang balikat ng dalaga at itinulak patagilid. Nakuha naman ni Nicole ang gustong mangyari ni Richard. Dumapa ito at iniangat ang katawan. Nakatuwad siya sa harap ng nakaluhod na si Richard. Ang mga tuhod ng binata ay nasa pagitan ng mga tuhod ng dalaga. Hinawakan niya ang kanyang alaga at itinutok iyon sa naglalawang hiyas ni Nicole. Ikiniskis muna iyon sa bukana at lalong naulol si ang dalaga sa kiliti. Dahan-dahang ipinasok ni Richard ang naghuhumindik nitong alaga sa lagusan. Damang dama ni Nicole iyon dahil sa kakaibang laki ng tarugo ng binata. Nang maipasok na ang kalahati niyon ay muli niya itong inilabas. Halos habulin ng puwit ni Nicole iyon sa kasabikang sagarin hanggang sa sinapupunan niya iyon. Humawak si Richard sa kanyang bewang at muling ipinasok ang kanyang alaga. Ngayon ay mas malalim na ang narating niyon. Unti-unting naglalabas-masok iyon sa kanyang lagusan. Halos mabaliw si Nicole sa sarap na nararamdaman.

“Ooohhh..shiiit..ang saarraapp” ungol nito at lalo pang binilisan ni Richard ang pagbayo. Ang mga kamay nito ay lumalamas sa mga suso ng dalaga. Napapalakas ang kanyang pagbayo. Tila pilit na ipinapasaok ang kabuuan ng kanyang alaga. Napapahigpit ang kanyang kapit sa mga bewang nito.

“Ahhh…aahhh…ang saaarraapp mooo..Vangieee.”ungol ni Richard. Buti lamang at mas malakas ang ungol ni Nicole at hindi nya narinig ang nasabi ni Richard. Patuloy pa rin ang mabilis na pagbayo ng binata.

“Malapit na akooo…oohhh..bilisan mooo paaahhh…” ungol ni Nicole.

“Sabaaayy tayooo…aahhh…”

“Ayaaann naaa..aahhh..im. coomiiinngg..”

“Ayaaan naa rinn akoo…oohhhh..” at isang mariing kadyot ang pinakawalan ni Richard. Ramdam ni Nicole ang mainit na katas sa kanyang sinapupunan. Unti-unting bumabagal ang pagkadyot ng binata at tila sinasaid ang katas na lumalabas sa kanyang sandata. Nang tumigil ay sumampa ito sa likuran ni Nicole. Matagal sila sa ganoong posisyon bago tuluyang hinugot ni Richard ang sarili at humiga sa kama. Tumabi naman si Nicole sa kanya. Niyakap sa dibdib at hinalikan sa pisngi.

“I love you” bulong nito ngunit tila hindi na narinig iyon ng binata. Tulog na ito dahil sa pagod at kalasingan.

Hindi nakapasok kinabukasan si Vangie. Hanggang hapon ay masakit ang kanyang ulo. Mabuti na lamang at hindi nakauwi ang kanyang itay kaya’t hindi nito nalaman na alas dos na nag madaling araw ito umuwi. Napagsabihan ito ng kanyang ina ngunit hindi naman ito ganoon katindi at alam niyang hindi na ito magsusumbong sa asawa.

Alalang-alala si Richard at sinisi nito ang sarili sa pag-absent ng kaibigan. Si Nicole naman ay tila lumulutang pa rin sa alapaap at binabalik-balikan sa isipan ang nangyari kagabi. Napansin niya ang lubos na pag-aalala ni Richard kay Vangie.

“Hoy! Ano ba? Hindi pa naman mamatay yun. Ang OA mo naman.” Sabi niya sa binata habang nakatambay sila sa garden.

“Hindi kasi sumasagot sa tawag ko e. baka kung napaano na iyon.”

“Hello? I’m sure. Naghihilik pa iyon sa ngayon. Wag ka ngang ganyan. Bakit hindi natin pag-usapan yung tungkol sa atin? Yung kagabi. ” biglang natigilan si Richard. Muling bumalik sa alaala ang nangyari kagabi. Totoo pala. Ang akala nya ay panaginip lang lahat iyon. Ang hindi nya matanggap ay kung bakit si Nicole pa ang kanyang katalik at hindi ang mahal nyang si Vangie.

“Hoy ano na? para kang nakakita ng multo.” At naputol ang pag-iisip ni Richard sa tinig na iyon ni Nicole. “Tayo na ba talaga?”

“Nicole…pwede bang ilihim natin ang nangyari? Kahit kay Vangie.”

“ikinakahiya mo ako, ganun?”

“Hindi naman sa ganoon…pero lasing tayo pareho. Walang ligawang nangayari. Lumalabas na pinagsamantalahan ko lang yung kalasingan mo.”

“Ginusto ko din naman yun ah!”

“Oo nga pero…”

“Hindi mo ako mahal?” matigas ang tinig na iyon ni Nicole. “So after nung nangyari sa atin, ganun-ganun na lang yon.” Dugtong pa niya.

Katahimikan.

“Dahil ba kay Vangie?” binasag ni Nicole ang katahimikang iyon.

“Nicole…pag-isipan nating mabuti ito…hindi tayo sure kung mag-wo-work ang-“

“How dare you Richard! I hate you!” ani Nicole at patakbo itong lumayo sa lalaki.

“Nicole, wait! Nicole!” habol nito sa dalaga ngunit tila wala itong naririnig.

Alas kwatro na ng hapon ng magising si Vangie. Mabigat ang kanyang ulo. Kinuha nya ang kanyang cellphone sa ibabaw ng mesita sa tabi ng kanyang kama. Tiningnan nya iyon. May anim na miscalls at tatlong text. Lahat ay galing kay Richard. Ang isa ay humihingi ng apology. At ang dalawa ay nagtatanong kung bakit hindi sinasagot ang tawag nya. Ilang saglit pa ay tumunog muli iyon.

“Hello Chad!”

“Hi, Vangie! Kamusta kana?”

“Eto, kagigising ko lang. masakit pa rin ang ulo. Ikaw?”

“Ok lang naman. Nag-aalala ako sa’yo. Sorry ha? Kung hindi dahil sa akin-“

“wala yun. At least na-experience ko kung paano malasing. Hahaha!”

“Vangie…”

“Yes?”

“Meron sana akong mahalagang sasabihin sayo”

“Ano yun? Im listening.”

“kung pwede sana…in person”

“Wow! Mukhang seryoso to ah! Hahaha”

“I’m not kidding. Pwede ba kitang makausap ngayon?”

Naging mailap si Nicole kay Vangie nang mga sumunod na araw. Lagi na itong umiiwas sa kanya. Hindi naman maintindihan ni Vangie kung ano ang nangyayari sa dalaga. Wala namang pagkakataong makausap nito ang kaibigan dahil tuloy-tuloy ang klase nila. At kapag libre naman ay doon ito sa ibang kaklase sumasama. Mag-iisang buwan na ngunit talagang hindi na siya pinapansin nito. Litong lito siya sa pangyayari. Kahit text at tawag ay hindi nito sinasagot. Hindi na rin nagpapakita si Richard mula nang tanggihan niya ito na makipagkita sa kanya. Ang totoo ay nami-miss nya ito. Mahal nya ang binata ngunit pinipigilan nya ang sarili dahil sa pangako niya kay Nicole.

Nasa klase siya noon nang mag-vibrate ang cellphone niya. Naka-silent lang kasi iyon. Tiningnan nya. May text.

I nid 2 tok2 u now! Important.mit me at d bak of gym.

Napansin ni Nicole iyon at alam nyang mula kay Richard galing ang text na iyon. Tumayo si Vangie.

“Excuse me, ma’am, may I go out?” paalam nya sa guro at sumang-ayon naman ito. Nagmamadaling lumabas si Vangie sa classroom at tuloy-tuloy ang paglalakad. Hindi naman mapakali sa upuan si Nicole. Isang minuto na rin ang nakaliilipas. Alam nyang magkikita ang dalawa sa labas ngayon. Hindi maari ito. Sa isip nya. Bigla syang tumayo at patakbong lumabas ng classroom.

“Nicole?” anang guro sa kanya ngunit hindi niya ito pinansin.

“Taeng-tae na siguro!” Sigaw na isang lalaki sa may likuran at sabay sabay na nagtawanan ang buong klase. Pati ang guro ay napangiti rin.

Sa likod ng Gymnasium, natanaw ni Vangie si Richard. Nakatayo ito sa likod ng puno ng saging. Maraming halaman doon kaya’t bahagya lamang makita ang lalaki. Ngunit hindi dahilan iyon upang hindi niya ito makilala. Isang buwan nya ring hindi nakita ang lalaki. Pakiramdam nya ay sabik sya rito.

“Akala ko, hindi ka pupunta.” Bungad ni Richard nang makalapit si Vangie sa kanya. Malungkot ang tinig nito.

“Ano bang problema? Bakit biglaan yata? Hindi ba pwedeng maghintay ito?” tanong ng dalaga.

“I’m sorry Gie, but I think I need hurry now.”

“Ano ba yun?”

Tumingin lang ang lalaki sa kanya. Humugot ng isang malalim na hininga.

“Vangie…Mahal kita…mahal na mahal.”

“Anong….” Hindi mahagilap ni Vangie ang sasabihin. Lalo syang nalito nang makitang lumuluha ang lalaki.

“I made a mistake…ikaw ang nasa isip ko…nagsisisi ako. I’m sorry..” muling paliwanag ng lalaki. “Gusto ko lang malaman king may nararamdaman ka ba sa akin…Mahal mo ba ako? Please be honest.” At patuloy ang pagdaloy ng luha ng binata.

“Let’s talk about this later, ok? Naguguluhan ako.”

“I need to know now…please.”

Hindi malaman ni Vangie ang gagawin. Ang totoong nararamdaman nya ay hind nya masabi. Ngunit ayaw nya ring magsinungaling sa lalaki dahil ramdam niya ang sinseridad nito sa kanya.

“Mahal kita Richard…but-“

Inilagay ng binata ang hintuturo sa labi ni Vangie at sumenyas na tumahimik.

“Sssshhh…no but’s…” ani Richard. Hinawakan ng lalaki ang pisngi ni Vangie at inilapit ang mukha nito sa kanya. Hindi malaman ng dalaga kung anong magnet ang nag-udyok sa kanya para hindi pigilan ang ginagawa ni Richard sa kanya, hanggang sa tuluyan na ngang maglapat ang kanilang mga labi. Tila lumulutang ang pakiramdam ni Vangie nung oras na iyon. Unang pagkakataon iyon sa buhay niya. Gumalaw ang labi ng lalaki at tinugunan niya ito. Sabik na sabik siya kay Richard.

“Magaling! Bravo!” Gulat na gulat ang dalawa sa tinig na iyon mula sa di kalayuan. Si Nicole. “Kaya pala hindi ka na nagpapakita sa akin! Kaya pala hindi mo sinasagot ang tawag ko! Ang galing nyo. Mga walanghiya kayo! Niloko nyo ako!!!”

“Nicole, let me explain!” si Vangie.

“At ano ang sasabihin mo? Hindi mo sinasadya? Nalimutan mo yung sinabi mo sa akin?”

“Hindi Nicole!”

“Tama na! I don’t want to hear you’re explanation.” At tumakbong papalayo si Nicole. Naiwang tahimik ang dalawa.

Hindi makatulog si Vangie nung gabing iyon. Hindi nya lubos maisip kung bakit ganoon na lamang ang galit sa kanya ng kaibigan. Isang araw lang ang dumaan mula noong kaarawan ni Richard ngunit naging kakaiba na ang ikinikilos ng kaibigan. Alam nyang may gusto ito sa lalaki ngunit sobra naman yata ang naging reaksyon nito. Sila na ba? Meron bang nangyari na hindi ko alam? Alas tres ng madaling araw ng tumunog ang kanyang cellphone. Si Richard iyon.

“Hello, Richard.”

“Hindi ako makatulog. Ikaw ang nasa isip ko.”

“Richard…naguguluhan ako.”

“Mahal mo ba talaga ako?”

Saglit na natigilan ang dalaga. Inisip niya si Nicole.

“O-oo…mahal kita…pero si Nicole.”

“Basta’t mahal mo ako…mahal kita…wala nang makakapigil sa atin.”

“Pero kaibigan natin si Nicole, Richard.”

“Tulungan mo akong magpaliwanag sa kanya.”

“Bakit ba parang pagmamay-ari ka nya kung umasta sya? Meron ba akong hindi alam?”

“I’m sorry…not this time Vangie…I’ll tell you tommorrow. Goodnight. Bye.” At biglang naputol ang linya.

Sa loob ng classroom ay parang walang nangyari sa magkaibigan. Nasanay na rin sila na hindi nagkikibuan. Humahanap ng tamang pagkakataon si Vangie para sarilinin si Nicole ngunit bigo siya. Kahit sa lunch break ay hindi ito nagpapakita sa kanya.

Maggagabi na nang makauwi si Nicole. Tinapos nya yung project ng group nila doon sa school. Bukas na kasi ang deadline noon at tanging sila na lamang ang hindi pa nakakatapos. Mag-isa niyang binabaybay ang gate ng school. Nauna na kasi siya sa mga kasama niya dahil ayaw nyang abutin siya ng dilim sa paglalakad. Nang napadaan sya sa tapat ng gymnasium ay biglang may sumunggab sa kanya. Hindi sya nakasigaw dahil nakatakip ang kamay nito sa kanyang bibig. mahigpit at halos di sya makahinga. Walang ibang tao sa paligid. Takot na takot ang dalaga. Hinila siya papunta sa likod at saka pinaikot at iniharap siya. Si Richard iyon. Biglang nawala ang kaba sa kanyang dibdib. Isinandal nito sa pader ang dalaga.

“Nicole, nakikiusap ako…pabayaan mo na kami ni Vangie. Nagmamahalan kami.” Sabi nito sa kanya. Nalanghap ni Nicole ang amoy ng alak sa hininga ng lalaki.

“Hindi ka pwedeng mapunta sa kanya. Sa akin ka lang.” matigas ang tinig ni Nicole.

“Pero Nicole. Wala kang magagawa kung sya ang mahal ko.”

“Putang ina mo! Hindi ka pwedeng maging sa kanya! Akin ka lang!” nagdilim ang paningin ng lalaki. Siniil niya ito ng halik. Mariin iyon.

“Ito ba ang gusto mo? Ha?” pinisil ng lalaki ang pisngi nito at muling siniil ng halik.

“Ano ba? Nasaksaktan ako” sambit ni Nicole ngunit tila hindi ito naririnig ng lalaki. Inilagay nito ang kamay sa dibdib ng dalaga at pinisil iyon. Mariin. “Nasarapan ka sa akin? Ha?” hinawakan nito ang magkabila ng blouse niya at hinatak iyon. Nagtalsikan ang mga butones at bumukas iyon. Nakalantad ang kanyang maputing dibdib na tinatakpan ng kanyang bra. Mabilis na ipinatong ng lalaki ang kanyang mga kamay sa mga suso ni Nicole. Paikot na nilalamas. Mariin. Habang ang kanyang mga labi ay naglalakbay sa leeg ng dalaga.

“Richard, please…nasasaktan ako.” Pagmamakaawa ng dalaga. Pilit nyang itinutulak ang lalaki ngunit wala syang lakas para labanan ito.

“Masarap naman diba? Ito ang gusto diba? Ha?” hindi pa nasiyahan ang lalaki at hinawakan nya ang cup ng bra ng dalaga at hinila iyon. Nagulat ang dalaga ngunit wala na itong nagawa kundi ang umiyak at magmakaawa. Ngayon ay nakalantad na ang kayang malulusog na dibdib sa lalaki. Tila hayok na hayok namang sinunggaban ng lalaki at salit-salitang sinupsop ang malarosas na korona niyon habang pinipisil-pisil ng kanyang kamay. Ang kaninang maputing suso ni Nicole ay tila makopa na ang kulay sa diin ng paglamas ng lalaki. Muing umangat ang mukha ng lalaki at siniil ng halik si Nicole. Pilit niyang ipinasok ang kanyang dila sa bibig ng dalaga. Gumapang ang isang kamay nito. Pumasok sa ilalim ng palda. Tila may hinahanap. At ng matagpuan ang garter ng panty ni Nicole ay buong lakas itong hinila. Lumaglag sa lupa ang punit na pantyni Nicole. Dali-daling tinanggal ng lalaki ang butones ng pantlon, ibinaba ang zipper at inilabas ang tigas na tigas na alaga nito.

“Tama na Richard..please..”

Wala na sa katinuan ang lalaki. Animo’y isang hayop na gutom na gutom at ngayo’y nasa harap ang kanyang pagkain. Hinawakan ni Richard sa magkabilang balikat ang dalaga. Inikot ito patalikod sa kanya at iniharap sa pader. Kinuha ang laylayan ng palda ni Nicole at iniangat iyon. Lumantad ang makinis na puwit ng dalaga. Sinampal pa ni Richard ang pisngi ng maumbok na puwit ng dalaga bago hinawakan ang sariling alaga at itinutok sa butas ng hiyas ng dalaga. Saglit na pinaikot-ikot iyon na tila pinag-aarlan ang tamang butas na papasukin. Ngayo’y malakas na ang iyak ng dalaga na kung sakaling may tao sa kabilang pader ay tiyak ng maririnig ito. Nang makapa ng lalaki ang hinahanap na butas ay mabilis itong kumanyod paitaas. Medyo tuyo ang bukana ng dalaga kaya’t masakit ang pagkakapasok ng ulo ng ari ni Richard. Napaigtad ito at tumama ang mukha sa matigas na pader ngunit balewala ito sa lalaki. Muling hinawakan ang alaga at ginabayan ang sarili sa muling pagpasok nito. Isa pang malakas na kadyot at pumasok na ito ng tuluyan. Tuloy-tuloy na ang paglabas-masok nya sa dalaga habang pinipiga ang dalawang suso niyon. Pumikit ang dalaga. Hindi dahil sa sarap kundi dahil sa sakit na nararamdaman.

“Gusto mo ito diba? Ito ang dahilan kung bakit gusto mo ako diba?” sabi ni Richard habang patuloy ang pagkanyod.

“Hindi iyan Richard. Hindi!!!” umiiyak na sagot ni Nicole.

“Bakit? Meron pa bang iba? Ha?!!!” sabay diin sa suso nito.

“Meron!!!…kailangan kita dahil-“ naputol ang sinasabi ng dalaga ng maramdamang dumiin ang pagkakapisil ng lalaki sa kanyang suso. Napapakit muli ito.

“K-kailangan kita dahil…ikaw ang ama ng dinadala ko!!!”

Tila binuhusan ng malamig na tubig ang binata. Tumigil ang pagkanyod nito. Lumuwag ang pagkakahawak sa suso ng dalaga hanggang sa tuluyang bumitaw. Ang kaninang tigas na tigas na alaga nito ay unti unting nanalambot at tuluyan nang lumabas sa lagusan ng dalaga. Natigilan ang lalaki. Umikot paharap si Nicole at tiningnan ang lalaki. Nakayuko ito at hindi makatingin sa dalaga.

“Buntis ako Richard…buntis ako…”patuloy ang pag-agos ng luha nito. “natatakot ako…gusto kitang kausapin tungkol dito pero ayaw mo akong bigyan ng pagkakataon. Tulong mo ang kailangan ko. Hindi katawan mo. Hindi ko pinipilit na panagutan mo ako….ang hinihiling ko lang ay malaman mo at tanggapin ang lahat ng ito…hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa lahat ang tungkol dito…ayaw ko ring ipalaglag ang dinadala ko dahil malaking kasalanan iyon at wala syang alam tungkol dito…” natigilan ang lalaki. Litong lito. Hindi malaman ang gagawin. Muling iniangat ang pantalon at isinuot.

“Nicole…I-“ nais nyang magsalita ngunit walang lumalabas sa kanyang bibig. hinubad niya ang kanyang polo at isinuot iyon sa dalaga. Inalalayan niya ito palabas ng gate at isinakay sa kanyang kotse. Nagtaka pa ang dalaga dahil sa loob ng ilang buwan, ngayon lamang niya nalaman na may sasakyan pala ang lalaki.

Sa loob ng sasakyan ay walang imikan ang dalawa habang binabaybay ang daan papunta kila Nicole. Ihahatid sya ng lalaki. Hindi nila malaman kung paano sisimulan ang pag-uusap hanggang sa malapit na sila sa kanilang patutunguhan.

“Nicole…I-I’m…I’m sorry…nabigla lang ako..” bungad ng lalaki. Ngunit tahimik lang ang dalaga. “Sa ngayon, hindi ko pa alam ang gagawin ko…please give me some time” dugtong nito. Pagkababa ni Nicole sa harap ng kanilang gate ay biglang humarurot si Richard papalayo. Ang totoo’y hindi nito alam ang gagawin.

Biglang napabalikwas si Vangie. Nagising ito sa tunog ng kanyang cellphone. Tiningnan niya ang orasan. Alas tres ng umaga. Nagtataka niyang kinuha ang cellphone. Nabigla pa ito ng makita kung sino ang tumatawag. Si Nicole.

“Hello, Nicole”

“Vangie….” Sagot ng nasa kabilang linya sabay hagulgol ng malakas. Gulat na gulat sa Vangie sa sitwasyon.

“Nicole..anong problema?”

“Malaki, Vangie…Malaki…I’m sorry”

Halos isang oras ang kanilang usapan. Ikinuwento ni nicole ang lahat-lahat kay Vangie mula nung kaarawan ni Richard hanggang sa nangyari kanina sa School. Hindi makapaniwala si Vangie. Biglang nagulo ang isip nito. Hindi malaman kung magagalit siya sa binata. Kung maawa sa kaibigan o kung susundin ang nararamdaman kay Richard.

“Pero Vangie…tanggap ko na…hindi ako ang mahal ni Richard..ikaw yun..masaya na ako na nalaman nya at nalaman mo ang pangyayari.”

“Nicole-“

“Mahalin mo sya para sa akin ha?”

“Mahalin mo sya.”

Natapos ang kanilang usapan at nagkaayos ang magkaibigan. Ngunit isa lang ang naramdaman niya ngayon kay Richard. Kinamumhian niya ito.

Hindi siya pumasok nung araw na iyon at naglagi lamang buong maghapon sa kwarto.

Kinabukasan, alas sais ng umaga. Muli na namang nagising si Vangie sa tunog ng kanyang cellphone. Nataranta pa siya nang malamang tanghali na para pumasok sa eskwela. Hindi na lang muna ako papasok sa unang subject. Sa isip niya. Hindi niya malaman kung paano bubungaran ng salita ang kausap ng malaman kung sino ang tumatawag sa kanya.

“H-Hello?” nag-aalangang bati niya.

“Vangie…may sasabihin sana ako.” Tinig mula sa kabilang linya.

“Alam ko na lahat Richard…sinabi sa akin ni Nicole. Lahat ng nangyari sa inyo”

“Pero hindi mo alam ang totoo.”

“Ano ang sasabihin mo? Lasing ka lang kaya mo nagawa yon?”

“Hindi ganoon…oo lasing ako pero..ikaw ang nasa isip ko habang ginagawa ko iyon…maniwala ka.”

“I’m sorry Richard…kailangan mong panagutan si Nicole. Kung ano man yung tungkol sa atin…kalimutan mo na.”

“Vangie please…give me one more chance.”

“Para ano? Para pahirapan ako? Para lalo ako ng masaktan?”

“Vangie..mahal kita..i’m sorry..please help me.”

“Tulungan kita?”

“Hindi ko kayang mawala ka Vangie…please…please let me love you…kahit sa huling saglit man lang.”

“Tapos ano? Iiwan mo ako? Iiwan nyo ako?”

“That is not what I mean…Vangie…mahal na mahal kita..tandaan mo yan…mahal na mahal kita” at naputol ang linya.

Litong lito ang dalaga. Ramdam niya ang sinseridad ng lalaki. Gusto niyang kausapin pa ito at sabihing mahal din niya ito ngunit wala ng siyang lakas ng loob. Nagmadali siyang naghanda para sa eskwela.

Alas-otso na ng makarating si Vangie sa School. Binati agad siya ni Nicole. Naging normal ang kanilang usapan. Kinuwento ni Nicole ang kanyang mga plano sa kanyang magiging anak. Alam na pala ito ng kanyang magulang at masaya siya dahil tanggap nila ito bagamat naging mahirap para sa kanilang gawin iyon. Masaya rin si Vangie sa kaibigan dahil nakita nito ang kaginhawahan sa mukha nito. Tila nabubuhay na ito sa kapayapaan. Hindi tulad niya na nangangapa pa rin tungkol sa kanila ni Richard. Oo nga pala. Si Richard. Hindi pa raw ito pumapasok simula kahapon ngunit wala namang nakapagsabi kung ano ang nangyari dito. Hindi pa nila alam ang dahilan.

Bumuhos ang malakas na ulan nung dapit hapon na. hindi halos makaalis ng eskwela ang magkaibigan dahil kapwa sila walang bitbit na payong. Naghintay silang tumila ang ulan. Ilang sagli pa ay tumunog ang kanyang cellphone. Tila lumundag ang kanyang dibdib ng malaman kung sino iyon. Halos nanginginig nyang sinagot si Richard.

“Hello Richard?” may ngiti sa kanyang labi. Tumingin siya kay Nicole. Nakangiti ito sa kanya at kumindat.

“Vangie…kailangan nating magkita ngayon sa simbahan…may sasabihin ako sa iyong mahalaga…pasensiya ka na kung ikaw ang pupunta sa halip na ako..hindi ko lang kayang magpakita pa dyan.” Malungkot ang tinig nito.

“O-ok lang…sige..pupunta ako..papatilain ko lang muna yung ulan.”

“K-kung pwede sana, ngayon na…mahalagang mahalaga lang talaga..i’m sorry.”

“Ngayon? O-o sige…sige pupunta na ako.”

“At Vangie…”

“Ano yun?”

“Mahal na mahal kita…” at biglang naputol ang linya.

Ipinaliwanag niya kay Nicole ang sitwasyon at naintindihan naman ito ng kaibigan. Masaya rin ito para sa knilang dalawa ni Richard. Tanging pag-iingat lamang ng kaibigan ang kanyang nasabi.

Malakas ang ulan ngunit hindi iyon hadlang upang hindi siya magtungo sa usapan ng kanyang minamahal. Narating niya ang simbahan ngunit wala pa doon si Richard. Naglakad-lakad pa siya ng kaunti at sa di kalayuan ay natanaw niya ang aura ng isang lalaki. Si Richard. Habang papalapit ay nakikita niya ang mukha nito. Nakangiti sa kanya. Ngunit tila malungkot ang kanyang mga mata. Malamig ang paligid ngunit di nila ito alintana. Nang marating niya ito ay agad siyang niyakap ng lalaki. Hinawakan sa pisngi at dinampian ito ng malambing na halik. Gumalaw ang labi nito at sinagot naman ng dalaga. Malamig ang mga labi nito ngunit ramdam niya ang init ng pag-ibig doon.

“Tara sa bahay.” Sabi ng lalaki ng maghiwalay ang kanilang mga labi. Tumango lamang ang dalaga at hindi nakuhang magtanong pa. malapit ng tumila ang ulan kaya’t nilakad na lamang nila ito. Medyo malapit na sila sa bahay ng matanaw niyang maraming tao dito. Patuloy ang kanilang paglakad. Nang marating nila ang gate ay sinalubong siya ng isang matandang babae.

“Basang-basa ka hija. Kaibigan ka ba ni Richard?” tila nag-aalalang tinig nito. Tumango lamang siya. “Mabuti at nakarating ka rito. Halika pasok ka.” Nagtataka si Vangie sa ikinilos ng matanda. Nilingon niya si Richard ngunit hindi niya ito makita. Iniwan ako bigla. Hindi man lang nagsabi. Habang papasok siya ay nakita niya ang mga tao na nakaupo sa paligid ng ilang mesa. Tila nahiya siya dahil basang-basa ang kanyang damit.

“Linda! Kaibigan daw ni Richard!” anang matandang babae at lumabas ang isang pang may edad na babae. Hindi pa ito katandaan, marahil ay nasa late 40’s. malungkot itong ngumiti sa kanya habang papalapit.

“kaibigan ka kamo ng anak ko?” sabi nito nang makalapit kay Vnagie.

“Opo. Ako po si Vangie.” At iniabot niya ang kanyang kamay sa babae na malugod namang tinanggap nito.

“Vangie? Ikaw si Vangie? Buti naman at nakarating ka.” at muling tumulo ang luha nito.

“Sinundo po ako ni Richard dun sa may simbahan” si Vangie.

“Ha?” nagtatakang tila natigilan ang babae. At tango lamang ang kanyang isinagot. “Anong ibig mong sabihin? Halika nga sa loob bago mo ipaliwanag yan” dugtong pa nito at hinawakan siya sa braso at inakay papunta sa loob. Habang naglalakad ay nakita niya ang mga bulaklak sa paligid. At sa di kalayuan ay mayroong isang kabaong at tila kilala niya ang litratong nakapatong doon. Nanindig ang kanyang balahibo ng masiguro ang itsura ng tao doon. Dinig niya ang tibok ng kanyang dibdib. Tila mawawalan siya ng ulirat ng marating niya at makita kung sino ang nakahimlay sa kabong na iyon. Si Richard.

Natulala si Vangie.

“Alas dos ng madaling araw nung Miyerkules, tumawag siya sa akin at umiiyak.” Muli na namang tumulo ang luha ng babae. “Nabangga raw siya sa poste sa may kanto ng Tanza. Umiiyak siya at humihingi ng tulong…” humagulgol na ang babae. “awang awa ako sa kanya pero wala kong magawa…” kinilabutan si Vangie, hindi makapaniwala. “at…bago siya na-..lagutan ng hininga,… sinabi nyang…. Paki…sabi kay…. Vangie na…mahal na mahal ko sya…” halos himatayin siya nung marinig iyon. Tila binuhusan siya ng malamig na tubig.

Wala na pala si Richard nung makausap niya ito sa cellphone. Tuluyan na ring umagos ang luha sa kanyang pisngi. Nanindig ang kanyang balahibo, unti-unting nandilim ang kanyang paninign at….tuluyan na syang nawalan ng ulirat.

Ang hiwaga ng pag-ibig. Minsan ay sadyang mahirap unawain ngunit kaysarap pakinggan at damhin ang tunay na kuhulugan nito. Sa kabilang buhay man, patuloy na umaasang muli itong matutuklasan. At habang patuloy na nabubuhay ang damdaming ito, patuloy na umaasa at makikiusap ng damhin ito, kahit sa huling saglit.