FALL OF ADAM PART 8

That girl? Angela. Hindi ko alam ang plano n’ya o ano ang gusto niya. Imagine, matagal kaming magkausap at saka pa naisipang humalik kung kelan maraming tao. Pero isa lang ang masasabi ko, masarap ang halik niya. Ramdam kong gulat ang lahat dahil tumahimik ang buong paligid. Hindi nga agad ako nakakilos dahil hindi ko alam ang tamang reaksyon.


Mas soft ang lips niya kumpara kay Cristine. Sinuwerte ba ako o ginagawa nila akong laruan? Hindi ko alam. Pero kung wala namang mawawala sa akin, wala akong nakikitang masama para maging instrumento ng bugso ng kanilang damdamin. Kung bumalik si Cristine kay Philip, suwerte pa din naman ako kay Angela. 


Tahimik ang buong byahe namin pauwi. Ang mga pagkilos lang namin sa upuan at ang hanging nagmumula sa aircon ang gumagawa ng ingay. Pinakikiramdaman ko si Cristine. Minsan sinusulyapan ko siya gamit ang salamin pero wala akong nakikitang palatandaan ng apektado siya. Siguro lang talaga ang nagbibigay ng meaning. 


Naghanap ako ng CD na pwedeng patugtugin. Hinalungkat ko ang mga CD sa gilid ng upuan. Album ni Beyonce, Katy Pery, Lady Gaga, Rihanna at iba pang female singers. Hindi ako nakontento. Naghahanap ako ng relaxing sa pandinig dahil madaling araw na. Binuksan ko ang drawer ng dashboard para doon maghanap. Nakita kong minsan na may mga CD rin doong itinatago si Cristine. 



“Hey! Don’t touch that!” bulyaw ni Cristine.

Nagulat ako sa sigaw niya. Hindi ko alam na ganoon ang magiging reaction niya. “Sorry. Naghahanap lang ko ng pwedeng patugtugin.”

“Fine! Huwag mo lang pakialam ang laman niya. Sara na mo na ulit.”

Nacurious ako sa laman noon. Bago ko isara, pinagalaw ko muna ang kamay ko sa loob. Nagbabakasakali akong malaman ang misteryong bumabalot sa laman noon. Wala akong nakitang kakaiba. Siguro natatakpan ng mga CD o nakatago sa pinakadulo.

“Baka may ilegal dito ha.” 

“Wala, Mr. Policeman.” 

“Sacred talaga iyan,” sabat ni Brenda na akala ko ay natutulog na sa likod. “Kahit ako walang lisensya na pakialaman iyan.”

“Weird.” sabi ko.

“Anong weird? Weird ba ang magkaroon ng kaunting privacy?”

“Look. Kung gusto mong magtago ng isang mahalagang bagay, hindi mo ilalagay sa madaling buksan.”

“Mr. Jacobo.” Nagtaas si Cristine ng kilay. “Ang zipper ko madali din lang buksan at mahalaga din ang nakatago doon.”


Pambihirang logic. Nauubusan ako ng dahilan para magsalita. She’s weird but exciting. Mahirap talagang kalaban ang mga taong pilosopo. 


“Ano ka ngayon?” pang-aasar ni Brenda. “Igalang mo na lang ang gusto nya.”

“Sure. No problem.” Nagtaas pa ako ng kamay bilang tanda ng pagsuko.

“Ang zipper na lang ang buksan mo!” 


Naging ordinaryo ang mga sumunod na araw. Nagkaroon ako ng training sa ibang lugar kaya hindi kami nagkikita ni Cristine. Hindi ako nakalimot tumawag kapag may pagkakataon. Maayos naman ang aming mga pag-uusap. May pagkakataong nga lang na si Philip ang kasama niya. They shared their time somewhere. Hindi na ako nag-usisa. Mas komportable para sa akin na wala akong alam. 


“Sa Saturday next week uuwi na ako.”

“Punta ako sa bahay mo?” 

“Ikaw. Kung anong komportable sa’yo.”

“Of course, I will. Namiss ko din naman si Mr. Policeman. Hand-cuff mo agad ako ha?”

“Natatawa naman ako sa’yo. Sa tingin mo magagawa ko iyon.”

“Request ko nga e,” malanding sabi niya. “In return ipagluluto kita ng favorite mong pancake.” Hindi ko alam na paborito ko pala ang pan cake. Ang mahalaga makakasama ko ulit siya.


Mabilis na lumipas ang mga araw. Sa palagay ko normal naman ang lahat. Maayos ang lahat. Naglalakad na ako papasok ng bahay nang biglang may bumusinang isang pamilyar na sasakyan sa akin. Binaba ng nakasakay ang salamin ng bintana at agad na gumuhit ang ngiti sa aking mga labi. Namiss ko siya. Sobra. 


“Pwede ka bang i-pick-up pogi?” pabirong wika ni Cristine.

“Mahal ang rate ko e. Ikaw kasi ang first customer ko.” sakay ko naman sa biro niya.

“Okay lang kahit mahal, may tip ka pa kapag nagustuhan ko ang serbisyo mo.” Kumindat siya sa akin. 

“Sige. May libre ka pang extra service.”


Lalabas na sana s’ya ng sasakyan pero pinigilan ko. Hinarang ko siya sa may pintuan ng driver seat. Hinalikan ko siya habang nakaupo at ako naman ay nakatayo. Isinaklang ko ang dalawa niyang binti sa aking bewang. Pagdampi pa lang ng aming mga labi ay ramdam ko ang uhaw sa sensasyong matagal kong hinanap-hanap. Alam kong wala ng halong libido ang aking mga halik. I want her. Hinding hindi ko siya pakakawalan. 

Pinagapang ko ang aking mga halik sa kanyang leeg. Humigpit ang yakap niya. Inalalayan ko ang likod niya habang inihihiga sa upuan. Gamit ang aking paa nagawa kong isara ang pintuan. Hindi komportable ang aming pagkakahiga pero hindi naging balakid iyon para magpatuloy. 

“More pleaaasee,” pagmamakaawa ni Cristine.

Ipinasok ko ang aking kamay sa suot niyang tube habang naglalaro ang aking mga labi sa kanyang leeg at sa may likod na bahagi ng tenga. Naglaro ang isa kong kamay sa kanyang bewang paikot sa kanyang likod at tiyan. Iniangat ko ang kanyang damit at muli akong nabighani sa kanyang dibdib. 

KRRRIIIIIGGG! KRIINGG!!

“Sagutin mo muna baka emergency!” utos sa akin ni Cristine. “Makapaghihintay naman ako.”


“Hello, good evening.” Pagkasagot ko ay muling kong napansin ang drawer sa may dashboard. Nagbalik sa aking alaala ang misteryo nito. 

“Pwede ka ba bukas?” sagot ng babae sa kabilang linya. “Sunday naman e. Siguro wala kang pasok.”

“Sino ‘to?”

“Its me… Angela.”


…itutuloy