Nasiyahan

Mahal na araw noon at uso ang mga pabasa. Kabi-kabila ang may pabasa sa barangay nila Lita. Si Lita ay isa sa pinakamahusay na umistilo ng pagbabasa sa Pasyon kaya nga masyado siyang in demand. Sa mga barangay basta naman mahusay kumanta ang babae, lalo na at medyo maganda, maraming mga binatang umaali-aligid. Ganoon si Lita pero ang pinakamasigasig at tila may pag-asa naman ay si Mando.

Kasalukuyang nasa isang pabasa si Lita nang dumating si Mando. Kinukumbida niya ang dalaga sa isang pabasa sa ibayo. Mayroon daw mga mahusay na umistilong kumbidado at ayaw naman nilang mapahiya ang mga taga-roon. Kinumbinsi ni Mando si Lita na sumama at pumayag naman ang dalaga.

Nagpaalam sila sa may bahay, at binagtas ang isang daan patungo sa gawi ng bukid. Ayon kay Mando, doon na sila dadaan para hindi na sila tumawid ng ilog. Nasa ilog kasi at nagsisipaligo ang mga nagpipinetensiya.

Mahabang lakarin ang daan sa bukid patungo sa ibayo. Medyo nahapo sila. Sinabi ni Mando kay Lita na maari silang magpahinga sa may kamalig. Nang umupo si Lita sa mga nakatambak na sako, sinumpong siya ng pulikat. Nabigla siguro siya ng upo kaya ganoon.

Alalang-alala naman si Mando. Hinagod niya ang pinupulikat na binti ng dalaga subalit parang tukso namang tila ayaw tumigil noon. Matagal na minasahe ni Mando ang binti ni Lita, napapapikit ang dalaga sa sakit. Unti-unti ay nawala ang sakit ng pamumulikat, at nadama ng dalaga na hindi na kamay ni Mando ang naroroon. Bigla niyang iminulat ang kanyang mga mata at nabigla siya nang makita niyang hinahagod na ng halik ni Mando sa kanyang binti. Napapitlag siya.

“Sige na, Lita, pagkakataon na natin ito. Walang tao rito. Nasa kabahayan silang lahat. Alam ko namang mahal mo ako, eh,” sabi ni Mando

“Eh, kung may makahuli sa atin dito? At saka baka kung ano ang mangyari sa akin, papatayin ako ni Tatang basta may natuklasan siyang may ginawa tayong hindi tama,” sabi ni Lita na tumututol.

“Paano naman niyang malalaman iyon liban na lang kung sasabihin mo? Matagal na tayong naghihintay ng ganitong pagkakataon at kung may mangyayari na sa atin, makatitiyak na tayong papayag ang Tatang mong ipakasal tayo,” pamimilit ni Mando.

Dahil may gusto rin naman ang dalaga kay Mando at natatakot nga lamang sa pagtutol ng ama, napahinuhod na rin si Lita sa kagustuhan ng lalaki. 

Lumigid sila sa gawing likod ng kamalig, doon sa may nakasalansang saku-sako ng bigas. Inihiga ni Mando ang dalaga sa mga sako ng bigas, at doon ay masuyo itong hinalikan sa mga labi. Siniil niya ng halik ang dalaga. Walang nangibabaw na pagnanasa. Pag-ibig ang nangingibabaw nang mga sandaling iyon. Matagal silang naghalikan, mahigpit ang kanilang pagkakayakap sa isa’t isa. Unti-unting hinubad ni Mando ang damit na suot ni Lita. Natambad sa kanya ang mayayamang dibdib nito na hindi pa nasasaling ng kahit sinong lalaki.

Nag-iba na ang pakiramdam ni Mando. Nakadama na siya ng pagnanasa. Tumayo siyang bigla at hinubad ang kanyang suot na kamiseta. Tapos ay kinubabawan na si Lita at nagsimula niyang halik-halikan ang isang suso nito habang nilalamas naman niya ang kabila. Tila batang nagpapalipat-lipat si Mando sa pagsuso sa magkabilang dibdib ni Lita. Si Lita naman ay noon lamang nakadama ng ganoong kasiyahan. Napapahalinghing si Lita sa ginagawang iyon ni Mando.

Hinubad na nang tuluyan ni Mando ang damit ni Lita nang mapansin niyang ganado na rin ang dalaga at mukhang hindi na tututol sa anumang gagawin niya.

Natambad sa paningin ni Mando ang pagkababae ni Lita. Matambok iyong parang panutsa, makatas at mamasa-masa dahil sa tindi ng libog na nadarama ng dalaga. Hinalikan iyon ni Mando sa paligid at nang matama ang kanyang bibig sa pinakagitna ay inulaol iyon ng halik, at tapos ay sinipsip na animo ay kumakain ng kuhol. Lalong nag-ulol sa libog ni Lita. Habang ginagawa iyon ay unti-unti namang binuksan ni Mando ang kanyang pantalon. Libog na libog na rin siya at kailangang may mangyari na sa kanila ni Lita.

Inilabas niya ang kanyang naghuhumindig na sandata, medyo nahihiyang ikinubli pa niya iyon kay Lita. Alam niyang di pa nakakakita nang ganoon si Lita at baka matakot, e maurong pa ang kanyang ligaya. Niromansa niyang muli si Lita at nang mahalatang hindi na makakatanggi ang babae ay unti-unting ipinasok ang kanyang sandata sa mamasa-masang hiyas ng babae.

Napaiktad si Lita. Mahapding masakit na hindi niya maintindihan ang nadaramang iyon. Pero hindi na niya napigil si Mando. Tuluy-tuloy na ipinasok sa kanyang pagkababae ang matigas na sandatang iyon at nang ganap nang maipasok ay nagsimula na itong kumayog. Umaagawasa ang dugo mula sa sumabog na pagka-dalaga ni Lita. Pero hindi pansin iyon ng dalawa. Ligaya lamang ang kanilang nadarama. Para silang iniaakyat pareho sa langit.

Humahalinghing silang kapwa, at pareho ring pawisang-pawisan. Nang matapos sila ay pinunasan pa ni Lita ng pawis si Mando. Alam na ni Mando na nasiyahan si Lita. Alam niyang mauulit pang tiyak iyon. Alam na rin niyang siya na ang nagwagi. Sa kanya magpapakasal si Lita dahil kung hindi ay papaano na ang kanyang inihulog na antisipo.

Nang lumabas sila ay nasalubong nila ang mga nagpipinetensiya. Lihim silang nangiti, dahil habang ang iba ay nagpipinetensiya, sila naman ay lihim na lumalasap ng ligaya.

WAKAS